بررسي دو رمان «نفس تنگي» و «كوچ شامار» از منظر ابرمتن نوشتار فاجعه

No tille,No Abstract

دو رمان «نفس تنگي» و «كوچ شامار» اثر فرهاد حيدري گوران به فاصله ده سال 1398- 1387منتشر شده اند. اين دو رمان دو بخش از يك سه گانه (تريولوژي) محسوب مي شوند كه بخش اول آن هنوز منتشر نشده است. بنا به گفته نويسنده در اين سه گانه سه واقعه و فاجعه تاريخي روايت شده است؛ بمباران شيميايي روستاهاي زرده و بابايادگار و نسارديره در تابستان 1367، زلزله آبان 1396 كرمانشاه و زندگي درماندگان و معتادان در يك كمپ نجات. گوران در اين سه گانه كه بايد از آن به عنوان «ادبيات اقليت» نام برد ضمن بهره گيري از فرم دفاتر آييني يارسان به تمهيدات مدرن و پست مدرن رمان نويسي نيز توجه داشته و براي نخستين بار شگرد وبلاگ نويسي در رمان فارسي را به كار بسته است. در اين مقاله شيوه هاي بهره گيري اين نويسنده از تمهيدات ابرمتني (devices Hypertextual) و چگونگي رويكرد او به سايبرفمينيسم مورد بررسي قرار گرفته است.