بررسي جنبش هاي اجتماعي افريقيه (عصر واليان اموي و عباسي) با تكيه بر نظريه تحول انقلابي جانسون

ورود اسلام به افريقيه، سرمنشا بسياري از تحولات، به ويژه در زمينه سياسي و اجتماعي در اين منطقه شد. فاتحان عرب با همراهي و راهنمايي بربرها، اين سرزمين را تا اندلس درنورديدند. بربرها، اميدوار بودند كه در نتيجه اين فتوحات و در فضاي حاكميتي جديد مسلمانان، حقوق و جايگاهي همانند مجاهدان عرب برايشان قرار داده شود؛ ولي اين هدف در بيشتر مواقع و به خصوص در اوايل ورود اعراب، براي آنها محقق نشد. علاوه بر اين، مهاجرت اعراب به افريقيه، پيامدهايي در نقاط مختلف به همراه داشت كه از جمله آن، تشكيل جبهه هاي معارض با سلطه مركزي، يعني خلافت اموي بود. عملكرد تبعيض آميز و غالبا خشونت آميز واليان عرب در اين دوره، منجر به اعتراضات گسترده اي از سوي بربرها و بوميان شد. ازاين رو، طي جنبش هايي، اعتراضات خود را نسبت وضعيت پيش آمده نشان دادند كه در نتيجه اين جنبش ها، به تدريج حكومت هايي نيز تشكيل شد. پژوهش حاضر، در صدد بررسي علل لازم در بروز جنبش هاي اجتماعي افريقيه (عصر واليان اموي و عباسي) با تكيه بر نظريه تحول انقلابي جانسون است و با اين فرضيه كه تغيير نظام اجتماعي افريقيه، عدم اعتبار حكومت مركزي و ركود قدرت، در بروز اين جنبش ها تاثير داشت.