راهكارهاي تضمين اجراي دستور موقت ديوان بين المللي دادگستري

Impact of JCPOA on Iran's Strategic Status in International System

در خصوص الزام آور بودن دستور موقت ديوان بينالمللي دادگستري براي دولت مخاطب ترديدي نيست؛ اما دربارۀ شيوه هاي تضمين اجراي چنين دستوري، رويه ديوان متفاوت بوده است. صدور دستور موقت در قضيه عهدنامه مودت و الزام آمريكا به صدور مجوزهاي صادرات قطعات هواپيما براي دولت ايران و مانع ايجادنكردن بر سر راه صادرات اقلام غذايي و دارويي به ايران و شواهد حاكي از نقض مفاد اين دستور از سوي آمريكا، دوباره مسئلۀ درجه الزام دستور موقت و تضمين اجراي آن را مطرح كرده است. اين مقاله با مطالعه رويه ديوان و مستندات حقوقي بين المللي، طبيعت تعهدات موضوع دستور موقت و شرايط تحقق نقض آن را واكاوي و شيوه هاي تضمين اجراي دستور موقت را با تأكيد بر قضيه عهدنامه مودت بررسي كرده است.

Studies and analyses carried out about the 2015 Iran nuclear deal, officially known as the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), have not properly and accurately addressed the impact of the agreement on Iran's strategic status. This article seeks to study and analyze the impact of the JCPOA on Iran's strategic status in the international system through defining an exact and measurable framework. The authors have studied and measured the impact of the JCPOA on Iran's strategic status with the help of documents and resources available in libraries or on the Internet and by using SWOT analysis to identify strengths, weaknesses, opportunities, and threats. The results and findings confirm the research assumption that the JCPOA has elevated Iran's strategic status in the international system.