نگاهي به ساخت سني و وضع مشاركت در بازار كار مردان و زنان در معرض ازدواج و طلاق از دريچه سرشماري

تصميم‌سازي و برنامه‌ريزي براي جمعيت يك جامعه، نيازمند آگاهي از مشخصه‌هاي خاص آن جمعيت و به ويژه رصد مستمر تحولات آنهاست. جمعيت زنان و مردان، به‌ويژه زنان داراي همسر و هرگز ازدواج نكرده به‌عنوان يكي از اركان اساسي محاسبه‌ ميزان‌هاي عمومي و بازتعريف شده‌ ازدواج و ميزان طلاق متأهلان قابل توجه هستند. در اين مقاله به منظور مطالعه‌ پويايي ساختار سني- جنسي افرادي از جمعيت كه در معرض رويدادهاي ازدواج و طلاق هستند، شاخص‌هايي چون نسبت ازدواج و تأهل در جواني و نسبت ازدواج در سالمندي معرفي و محاسبه شدند. محاسبات نشان مي‌دهد،تجرد در جواني بيش از آنكه براي زنان مطرح باشد مسئله‌اي مردانه است كه توجه مسئولان امر را مي‌طلبد. در مقابل تأهل در جواني مسئله‌اي زنانه بوده و به دليل اهميتي كه زمان ورود زنان جوان به چرخه‌ باروري دارد، مي‌تواند به عنوان نكته‌ مثبتي مورد توجه قرار گيرد. همچنين به منظور بررسي اختلاف جنسيتي ميان نسبت تأهل در جواني زنان و مردان، فاصله‌ جنسيتي تأهل در جواني تعريف شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهند، اين فاصله بعد از گذشت 20 سال از سرشماري 1375، بيشتر شده است. علاوه بر اين با توجه به تأثير وضعيت اقتصادي و اشتغال بر تصميم به ازدواج يا طلاق، مطالعه وضعيت مشاركت در بازار كار افراد بر حسب وضع زناشويي با محاسبه‌ شاخص‌هاي نرخ مشاركت اقتصادي، نرخ بيكاري و نسبت اشتغال صورت گرفته است. كاهش نرخ مشاركت اقتصادي و نسبت اشتغال مردان داراي همسر، همزمان با افزايش نرخ بيكاري مردان در معرض تجربه‌ نخستين ازدواج، از ديگر يافته‌هاي اين بررسي هستد. شواهد حاكي از اين است كه شرايط بازار كار براي مردان، عاملي است كه شكل‌گيري مردانه‌بودن تجرد در جواني را سبب شده است. به نظر مي‌رسد،با انجام اقدامات موثر درخصوص بهبود اين شرايط براي مردان، افزايش تأهل در جواني براي مردان دور از انتظار نباشد