سياستگذاري فرهنگي جمهوري اسلامي ايران : پيشينه، الگوها و آسيب‌ها (با تاكيد بر مفهوم مرجعيت)

Islamic Republic of Iran Cultural Policy: Backgrounds, Patterns, and Injuries (Emphasizing on the Concept of referential)

در اين مقاله به بررسي آسيب شناسانه نظام سياستگذاري فرهنگي كشور با تاكيد بر مفهوم مرجعيت مي‌پردازيم. در حوزه سياستگذاري ارزش‌هاي حاكم بر ايده‌ها و تصورات بازيگران عرصه سياستگذاري، محتواي سياست‌ها را شكل مي‌دهد؛ اين مرحله نقطه آغازين تاثير مرجعيت در امر سياستگذاري است. حال كاملا قابل فهم خواهد بود زماني كه تعريف، حدود و گستره فرهنگ از نگاه و منظر بازيگران سياستگذاري متفاوت باشد به تبع آن مرجعبت در سياستگذاري فرهنگي نيز متفاوت و گاه متعارض خواهد بود. از دريچه مرجعيت آنچه در نتيجه ارزيابي وضعيت سياستگذاري فرهنگي كشور به دست مي آيد يك يا چندين گزاره‌ از اين گزاره‌هاست: امكان يا امتناع در سياستگذاري، دليل سياستگذاري، رويكرد مختار در اصل مداخله و سازوكار مداخله دولت در سياستگذاري فرهنگي. علاوه بر آن ها فقر سياست يا كثرت سياست، ضعف محتوايي سياست يا نقص اجرا در اين مقاله مورد مطالعه است. با وجود آن كه سال‌ها از آغاز سياستگذاري فرهنگي در ايران مي گذارد، و علي رغم شكل‌گيري گفتمان‌هاي آموزش‌محور، مديريت‌و‌برنامه ريزي فرهنگي و مهندسي‌فرهنگي در جريان سياستگذاري فرهنگي، اما در مقام عمل، ما در ايران با پراكندگي تصميم‌گيري‌ها و تنوع مرجعيت ها مواجه هستيم كه در برونداد آن‌ها در موارد متعدد تعارض و تناقض متقابل ميان اقدامات نهاد‌ها و مجموعه‌هاي فرهنگي درون نظام بوده است.نگاهي نقادانه بر پيشينه و الگو‌هاي سياستگذاري فرهنگي جمهوري اسلامي ايران از چشم انداز مرجعيت، با بهره گيري از منابع مكتوب و مبتني بر روش توصيفي و تحليلي، ضمن شناسايي آسيب‌هاي ناشي از وضعيت موجود‌، ما را به توصيه‌هاي سياستي حاصل از اين پژوهش رهنمون مي سازد.

In the policy, the values of politics makers shape the content of policies. This is the starting point for the influence of referential on policy making.when the definition, scope of culture differ from the viewpoint of policy makers, will differ in referential of cultural policy.From the point of view of referential, what is obtained as a result of the assessment of the cultural policy situation in the country is one or more propositions of these propositions: the possibility or refusal of policy, the reason for policy, the principle of intervention in the principle of intervention and the mechanism of government intervention in cultural policy. In addition, poverty o‎r the plurality of politics, the content's weakness of the policy, or the failure of the implementation in this article is studied.Despite the fact that many years have passed since the beginning of cultural policy in Iran, in spite of the formation of educational discourses, cultural management and cultural planning and cultural engineering, but in practice, we are faced with the dispersion of decisions and diversity of authority, which is reflected in their incidence in many cases The mutual conflict between the actions of cultural institutions within the system has been