كليدواژه :
سفر , فرديت , اگزيستانسياليسم , شمس تبريزي , تجربه زيسته
چكيده فارسي :
وجود اصيل/ دازاين، انسان تنها و فرديت‌يافته‌اي است كه با انتخاب‌هاي خويش، هم خود را از وجود غير اصيل و غوطه‌ورشدن در جماعت توده‌اي (كيركگور)، گله‌اي (نيچه) و داسمني (هيدگر) رها مي‌كند و هم امكان‌ها و موقعيت‌هاي بسياري را در برابر الزام، حتميت و ضرورت براي خويش به‌وجود مي‌آورد. امكان‌هايي كه او را از رويدادگي‌هاي زندگي جدا مي‌سازد و رو به تعالي به حركت درمي‌آورد. موقعيت‌هاي مرزي/ بحراني نظير درد، رنج، يأس، شكست، ترس، سفر، پيري، مرگ و... بهترين وضعيت براي مواجهه با خويشتن و مرزهاي وجودي است؛ موقعيت‌هاي شكننده‌اي كه با فروريختن شاكله‌هاي ذهني، طرح‌واره‌هاي تثبيت‌شده و تجربه‌هاي بسته‌بندي‌شده، امكان جهش و دركي انفسي و سوبژكتيو را محقق مي‌سازد. جستار حاضر از منظر مفاهيم كليدي فلسفۀ اگزيستانسياليسم (وجود اصيل، فرديت، انتخاب، امكان، تجربۀ زيسته، حركت، موقعيت مرزي، سفر و مواجهه با مرگ) به تحليل و واكاوي الگوي سفر- زندگي شمس پرنده مي‌پردازد و با واكاوي در منقولات و شيوۀ زيست شمس تبيين مي‌كند كه چگونه شمس با انتخابي آگاهانه، سفر را به‌مثابۀ زندگي، تجربه و زيست مي‌كند، در اين تجربۀ دروني و جهان شخصي (سارتر) خود را از روزمرگي و ميان‌مايگي مي‌كَنَد و با آگاهي و شناخت انفسي و سوبژكتيو، پيوسته رو به امر متعالي و نامتناهي در حركت است. سفر بهترين امكان براي گمنام و ناشناس‌ماندن شمس، عدم تقيد به قالب‌ها و شاكله‌هاي تكراري و عمومي و تجربۀ موقعيت مرزي است. يكي از مهم‌ترين موقعيت‌هاي مرزي كه در سفر امكان مواجهه با آن بيشتر است، درك حضور مرگ به‌عنوان بنيادي‌ترين امكان دازاين است. شمس در حركت به‌سوي مرگ، هم توسع وجودي مي‌يابد، هم مشتاق مرگ مي‌شود و هم در مشاهدۀ ناپايداري امكانات و امور تناهي هستي، ايمانش به حقيقت مطلق، متقن‌تر و محكم‌تر مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Dasein is a lonely, individualized human who releases himself from both inauthentic being and immersion in mass crowd (Kierkegaard), horde (Nietzsche) and Das Man
(Heidegger) with his own choices, and prepares many possibilities and situations
against requirement, certainty, and necessity for himself too; the possibilities that
separate him from happenings of life and move him towards transcendence.
Boundary/crisis situations like pain, suffering, despair, failure, fright, journey,
ageing, death, and so on are the best conditions for confronting the self and
existential borders; fragile situations which by disintegrating fixed mindsets,
established schemes, and packed experiences pave the way for taking a leap towards
self-understanding. The present article explores the life-journey model of flying
Shams considering existentialist philosophy key concepts (authentic self,
individuality, choice, possibility, lived experience, movement, boundary situation,
journey, and death). By analyzing quotations and manner of living of Shams, it
explicates the ways by which Shams experiences and lives the journey as life, with a
conscious choice, and in this inner experience and personal world (Sartre) breaks
himself off from everydayness and mediocrity and moves continuously towards the
transcendent and infinite with consciousness, self-knowledge, and subjectivity.
Journey is the best option for Shams to remain anonymous, non-adherent to
repetitive and public norms and forms, and to experience boundary situation. One of
the most important boundary situations, which is more likely to encounter during a
journey, is understanding the death presence as the most fundamental option of
Dasein. In moving towards death, Shams experiences existential development,
desires death, and also by observing the instability of possibilities and finite affairs
of existence his faith to absolute truth becomes harder and firmer.
