تحليل و تبيين كاركرد هاي اخلاقي دانشگاه در دوران معاصر

هدف اصلي اين مقاله، بررسي ضرورت احياي كاركرد هاي اخلاقي آموزش عالي و دانشگاه در دوران معاصر است. عوامل مختلفي در شكل گيري، بروز و شكوفايي صفات و ويژگي هاي اخلاقي در افراد موثرند كه يكي از آنها شرايط مناسب محيطي است. دانشگاه ها يكي از تاثيرگذارترين محيط ها به منظور نهادينه كردن اصول و ارزش هاي اخلاقي قلمداد مي شوند. در اين مقاله، با بهره گيري از روش تحليلي استنتاجي، ابتدا اهميت آموزش عالي و سپس اخلاق در آموزش عالي و كاركرد هاي مختلفي كه اخلاق در زمينه هاي آموزش و پژوهش و در مجموع به لحاظ حرفه اي در آموزش عالي دارد، مورد بررسي قرار مي گيرد. سپس عواملي كه بر تضعيف يا تحديد كاركرد هاي اخلاقي دانشگاه موثر بوده اند، بررسي مي شود. در پايان، براساس اين تحليل و با عنايت به آنكه زوال يا ضعف كاركرد اخلاقي دانشگاه ها، موجب تغيير جهت گيري آنها از ارتقاي معنوي و اخلاقي انسان به سوي توليد نيروي كار صرفا متخصص شده است؛ نتيجه گرفته مي شود كه احياي كاركرد هاي اخلاقي دانشگاه كه در واقع اساسي ترين كاركرد آن نيز هست، نه يك انتخاب بلكه يك ضرورت است.

no abstract