ارتباط راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تحمل پريشاني با رضايت از زندگي دانشجويان مستعد اعتياد: نقش ميانجي تاب‌ آوري

The Relationship between Cognitive Emotion Regulation Strategies and Distress Tolerance with Life Satisfaction in Addicted Students: The Mediating Role of Resilience

هدف: اين پژوهش با هدف مشخص كردن نقش ميانجي تاب آوري در رابطه بين راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و تحمل پريشاني با رضايت از زندگي دانشجويان مستعد اعتياد انجام شد. روش: نمونه شامل 300 دانشجو (200 زن، 100 مرد)، مقطع كارشناسي و كارشناسي ارشد بودند كه به شيوه­ ي خوشه ­اي تصادفي انتخاب شدند و با آزمون استعداد اعتياد ويد و بوچر غربال شدند. سپس توسط مقياس­ هاي تاب ­آوري كانر و ديويدسون (2003)، پرسش­نامه تنظيم شناختي هيجان (2001)، مقياس تحمل پريشاني سيمونز و گاهر) 2005)، مقياس رضايت از زندگي داينر، امونز، لارسان، گريفين (1985)، مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ­ها: مدل فرضي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاكي از برازش مناسب مدل پيشنهادي با داده­هاي پژوهش داشت. نتايج نشان داد راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان به صورت مستقيم و غير مستقيم (با ميانجي­ گري تاب ­آوري) با رضايت از زندگي دانشجويان مستعد اعتياد رابطه داشت ولي به صورت غير مستقيم پيش ­بين قوي­تري براي رضايت از زندگي بود. تحمل پريشاني صرفاً با ميانجي ­گري تاب ­آوري رابطه معناداري با رضايت از زندگي دانشجويان مستعد اعتياد داشت. نتيجه ­گيري: مي­ توان گفت: تقويت راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان و مهارت تحمل پريشاني مي ­تواند براي پي­ ريزي مداخلات پيش گيرنده و برنامه ­هاي آموزشي تاب­ آوري و افزايش رضايت از زندگي در دانشجويان مستعد اعتياد مفيد واقع شود.

Objective: The aim of this study was to determine the mediating role of resilience in the relationship between cognitive emotion regulation strategies and distress tolerance with life satisfaction of addictive students. Method: The sample consisted of 300 undergraduate and postgraduate students (200 females, 100 males) who were selected by random cluster sampling and were screened by Wade and Butcher addiction potential test. Then, they were evaluated by Conner and Davidson Resilience Scale (2003), Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (2001), Simons & Gahr's Distress Tolerance Scale (2005), the satisfaction with life scale of Diener, E., Emmons, R. A., Larsan, R. J., & Griffin (1985). Results: The hypothetical model was investigated. The results showed that the good fit of the proposed model with the research data. The results showed that positive cognitive emotion regulation strategies were directly and indirectly (mediated by resilience) correlated with life satisfaction of susceptible students, but indirectly was a strong predictor of life satisfaction. Distress tolerance had a significant relationship with the life satisfaction of the students exposed to addiction with the mediating role of resilience. Conclusion: It can be said that improving positive cognitive emotion regulation strategies and distress tolerance skills can be useful for implementing preventive interventions and resiliency training programs and increasing life satisfaction in students exposed to addiction.