مقايسه اثربخشي درمان ماتريكس و واقعيت درماني نوين گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر تاب آوري و سازگاري اجتماعي در مردان وابسته به مت آمفتامين تحت درمان با داروي بوپرنورفين

Comparison of the Effectiveness of matrix therapy and modern group reality therapy based on choice theory on resilience and social adjustment in methamphetamine-dependent men who are treated with buprenorphine

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان ماتريكس و واقعيت درماني نوين گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر تاب­ آوري و سازگاري اجتماعي در مردان وابسته به مت ­آمفتامين تحت درمان با داروي بوپرنورفين انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون –پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش را مردان وابسته به مت­ آمفتامين، تحت درمان نگهدارنده با داروي بوپرنورفين مراجعه كننده خود معرف به مراكز ترك اعتياد شهر تهران در زمستان 1397 تشكيل مي ­دادند. تعداد 45 نفر از جامعه به روش نمونه­گيري هدفمند انتخاب و به صورت كاملا تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه گمارده شدند. در هر سه گروه، پرسش­ نامه­ هاي تاب­ آوري كانر و ديويدسون و سازگاري اجتماعي بل به عنون پيش ­آزمون و پس­ آزمون اجرا شد. گروه نخست، در 14 جلسه درمان ماتريكس و گروه دوم، 8 جلسه واقعيت درماني گروهي مبتني بر تئوري انتخاب دريافت كردند. اما گروه سوم مداخله­ اي نداشتند و فقط تحت درمان نگهدارنده با داروي بوپرنورفين بودند. يافته­ ها: نتايج نشان داد درمان­ هاي ماتريكس و واقعيت درماني بر تاب­ آوري و سازگاري اجتماعي بيماران اثربخش بود. همچنين تفاوت اثربخشي دو درمان معنادار بوده و درمان ماتريكس نسبت به واقعيت درماني در هر دو متغير اثربخشي بيشتري داشت. نتيجه­ گيري: با توجه به اين­ كه الگوي ماتريكس تلفيقي از برنامه­ هاي شناختي-رفتاري، مهارت ­هاي مقابله ­اي، آموزش خانواده و گروه ­هاي هميار مي ­باشد، توصيه مي­شود به صورت گسترده در درمان بيماران وابسته به مت ­آمفتامين استفاده شود.

Purpose:The purpose of this study was to compare the effectiveness of matrix treatment and modern group reality therapy based on choice theory on resilience and social adjustment in methamphetamine-dependent men who are treated with buprenorphine. Methods: The research was a experimental study with a pretest-posttest with control group. The statistical population of the study consisted of All meth-amphetamine-dependent men who received buprenorphine-preserving treatment and referred to addiction centers in Tehran in the winter of 1397. 45 participant were selected through purposive sampling and randomly assigned to two groups of experimental and a control group. In all three groups, patients' resilience and social adjustment were assessed through the Special questionnaires. The first group received matrix treatment therapy in 14 sessions, and the second group received 8 sessions of modern group reality therapy based on choice theory, but the third group did not receive training an‎d were only under buprenorphine-preserving treatment. Then again, in the post-test, resilience and social adjustment were assessed for all three groups. Data were analyzed using multivariate covariance analysis. Results: The findings of the study showed that matrix therapy and group reality therapy were effective on the resilience and social adjustment of patients (p <0.01). Also, the difference in the effectiveness of the two treatments was significant (p <0.01). an‎d matrix therapy was more effective than the reality therapy in both variables. Conclusion: Given the fact that the matrix model is a combination of cognitive-behavioral programs, coping skills, family education and community groups, it is recommended to be widely used in the treatment of patients with methamphetamine.