سنجش اعتبار و روايي نسخه فارسي مقياس هراس اجتماعي

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اعتبار، روايي و ساختار عاملي نسخه فارسي مقياس هراس اجتماعي (SPS) بود. روش شناسي: مطالعه توصيفي حاضر شامل 276 نفر از دانشجويان دانشگاه شاهد (141 مرد و 135 زن) مي شود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‏ ها پس از ترجمه و ترجمه وارونه مقياس SPS، اين ابزار به همراه پرسشنامه هراس اجتماعي (SPIN) براي بررسي روايي همگرا و پرسشنامه افكار خودكشي بك (BSSI) براي بررسي روايي واگرا مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها به روش همبستگي پيرسون تحليل شدند. همچنين به منظور روايي تفكيكي ميانگين دو گروه بيمار و بهنجار با استفاده از t مستقل مورد ارزيابي قرار گرفتند.يافته‌ها: يافته‌هاي تحليل عاملي نشان داد كه اين مقياس در نمونه ايراني نيز داراي يك عامل مي‌باشد. پايايي اين آزمون به روش بازآزمايي 0.88 و همساني دروني اين مقياس با استفاده از آلفاي كرونباخ 0.91 و همبستگي بين دو نيمه آزمون 0.80 به دست آمد. همبستگي با پرسشنامه هراس اجتماعي برابر با 0.68 و همبستگي آن با پرسشنامه افكار خودكشي بك، برابر با 0.22 بوده است. همچنين در مقايسه بين گروه بيمار و سالم آزمون t مستقل نشان داد كه اين دو گروه در مقياس هراس اجتماعي تفاوت معني داري دارند.نتيجه‏ گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، نسخه فارسي SPS در دانشجويان ايراني از اعتبار و روايي مناسبي برخوردار است و اين ابزار مي‌تواند در جامعه ايراني به عنوان ابزاري مفيد و معتبر براي پژوهش و در حوزه باليني مورد استفاده قرار گيرد.