اثربخشي برنامه مرور زندگي بر احساس تنهايي، سازگاري اجتماعي و انسجام و يكپارچگي در سالمندان

افزايش افسردگي و احساس تنهايي و همچنين كاهش سازگاري اجتماعي از رايج‌ ترين حالات روان شناختي در سالمندان است كه مي‌تواند واكنش‌هاي احتمالي متعددي به دنبال داشته باشد. بنابراين اين پژوهش با هدف اثربخشي فنون مرور‌ زندگي بر سازگاري اجتماعي، انسجام و يكپارچگي و احساس تنهايي سالمندان انجام شد. طرح پژوهش از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه زنان سالمند مقيم مراكز روزانه سالمندان شهر خرم آباد در سال 1398 بوده است. نمونه‌ گيري به روش هدفمند بر روي كل افرادي كه از مجموع جامعه آماري واجد شرايط بودند صورت گرفت. پس از تكميل پرسشنامه سازگاري اجتماعي بل، انسجام و يكپارچگي فلنسبرگ و احساس تنهايي دهشيري و همكاران، تعداد 30 نفر با كمترين امتياز در هر مؤلفه به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش تحت آموزش با فنون مرور زندگي هايت و وبستر در6 جلسه 90 دقيقه‌اي قرار گرفتند. در نهايت براي دو گروه پس‌آزمون اجرا شد. همچنين پس از يك ماه بر روي گروه آزمايش آزمون پيگيري صورت گرفت. سپس داده‌ها با آزمون آماري تحليل كوواريانس تك متغيره در نسخه 22 نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد درمان مرور زندگي بر كاهش احساس تنهايي، افزايش سازگاري اجتماعي و انسجام و يكپارچگي در سالمندان مؤثر است (0.001 P). در اين درمان با يادآوري خاطرات گذشته، از انزوا و احساس تنهايي در سالمندان كاسته شده و با تجديد حس استقلال و خودپيروي، انسجام و يكپارچگي در آنها افزايش مي‌يابد و در يك فرايند بهبود‌بخش، درگير مرور و بازبيني سختي‌ها و سستي‌هاي زندگي خود مي‌شوند و رها شدن از نشخوارهاي فكري و حل تعارضات قديمي، به بهبود سازگاري اجتماعي در آنها مي‌ انجامد. با توجه به اينكه اين درمان براي سالمندان شناخته شده تر و ملموس تر است مي‌ تواند به عنوان يك رويكرد درماني جايگزين يا درمان تكميلي در مشاوره سالمندان مورد استفاده قرار گيرد.