كمّي سازي عوامل محيطي و انساني در وقوع آتش سوزي جنگل با روش هاي RS و GIS؛ مناطق حفاظت شده ارسباران

در اين تحقيق، كمّي‌سازي عوامل محيطي و انساني در وقوع و گسترش آتش‌سوزي جنگل در منطقه جنگلي حفاظت شده ارسباران، مورد بررسي قرار گرفته است. براي اين منظور با تركيب داده‌هاي سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي، از باندهاي انعكاسي و حرارتي تصاوير ماهواره‌اي لندست 8، مدل رقومي ارتفاعي زمين، سرعت و جهت باد، پوشش گياهي، دماي سطح زمين، شيب، جهت شيب، نزديكي به جاده‌ها و مناطق مسكوني به عنوان عوامل طبيعي و انساني استفاده شده است. ابتدا با تلفيق اين داده‌ها، نقشه منـاطق خطر آتش‌سوزي جنگل توليد گرديد و سپس نقشه مناطق با ريسك 50 درصدي آتش‌سوزي توليد شد. براي بررسي و اعتبار سنجي نتايج حاصل، داده‌هاي مرجع آتش‌سوزي‌هاي پيشين مورد استفاده قرار گرفت.  نتايج كمّي پارامترهاي مذكور نشان دادند كه پوشش گياهي با 58/36 درصد هم‌بستگي، شيب با مقدار 38/38 درصد داراي بالاترين تأثير و ساير پارامترها در مراتب بعدي در انتشار آتش‌سوزي قرار دارند. همچنين نتايج مقادير ضرايب هم‌بستگي نرمال شده اين پارامترها نشان داد كه به ترتيب شاخص‌هاي پوشش گياهي، دماي سطح زمين، جهت شيب و شيب با 29/20%، 29/11%، 21/93% و 19/75%،بالاترين ميزان هم‌بستگي با نقشه خطر وقوع آتش‌سوزي را دارند. همچنين، نتايج ارزيابي نقشه پتانسيل آتش‌سوزي با ريسك 50 درصدي نشان داد كه حدود 17% منطقه داراي پتانسيل خيلي‌زياد بوده و بيش‌تر از 50 درصد منطقه در وضعيت خطر زياد براي آتش‌سوزي قرار دارد. علاوه بر عوامل محيطي، بررسي ارتباط عوامل انساني با خطر آتش‌سوزي نشان داد كه عامل نزديكي به جاده بيش‌ترين سهم را در ايجاد وقوع آتش‌سوزي در منطقه دارد. نتايج كمّي عوامل انساني در وقوع خطر آتش‌سوزي نشان داد كه راه‌هاي ارتباطي و مناطق مسكوني به ترتيب حداقل 32 درصد و حداكثر 68 درصد هم‌پوشاني با خطر وقوع آتش‌سوزي در منطقه مطالعاتي را دارا هستند.