بررسي تأثير فرسودگي و استرس شغلي بر رضايت شغلي كاركنان با نقش متغير ميانجي نظام جبران خدمات(مورد مطالعه: كاركنان دانشگاه زنجان)

هدف از اين مطالعه بررسي تأثير فرسودگي و تنش شغلي بر رضايت شغلي كاركنان بانقش متغير ميانجي نظام جبران خدمات در بين كاركنان دانشگاه زنجان است. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل مديران و كاركنان دانشگاه زنجان به تعداد 399 نفر است. نمونه آماري تعداد 195 نفر با استفاده از فرمول كوكران و به روش تصادفي ساده انتخاب شده است. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه فرسودگي شغلي (ماسلاخ،1985)، پرسشنامه تنش شغلي(ترنيچ و اسپيلبرگر،1991)، پرسشنامه رضايت شغلي (مينه سوتا، 2009)، پرسشنامه نظام جبران خدمات (سيفرت و تگ، 1998) با اعمال تغييراتي استفاده شده است. روايي پرسشنامه با استفاده از روايي محتوا و تحليل عاملي (KMO=0.825) و پايايي آن‌ با گزارش ضريب آلفاي كرونباخ براي فرسودگي شغلي 0.813، تنش شغلي 0.755، رضايت شغلي 0.763 و نظام جبران خدمات 0.811 تاييد شد. در تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد كه در تحليل توصيفي و استنباطي از نرم‌افزارSPSS  استفاده شده است. نتايج پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد فرسودگي شغلي (0.254=R) و تنش شغلي(0.384=R) و نظام جبران خدمات (0.424+=β و0.490+=R) بر رضايت شغلي تأثيرگذار است. از سوي ديگر فرسودگي شغلي و تنش شغلي از مسير نظام جبران خدمات بر رضايت شغلي تأثير دارند. همچنين تنش شغلي بر فرسودگي شغلي (0.562+=β و0.562+=R) تأثيرگذار بود.