نقش سياست‌هاي دولت در پايداري/ ناپايداري فعاليت‌هاي مولد زراعي: مطالعه موردي شهرستان‌هاي تركمن و گميشان از 1360 تا 1390

سياست‌هاي دولت‌ها يكي از عوامل اثرگذار در فعاليت‌هاي كشاورزي است. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و استفاده از روش تحقيق نظريه زمينه‏اي، به بررسي اين عوامل در دو شهرستان تركمن و گميشان در استان گلستان طي دوره 1360 تا 1390 پرداخت و در آن، مطالعات ميداني از طريق انتخاب 32 نفر مشاركت‌كننده به روش گلوله‌برفي، صورت گرفت. يافته‌ها نشان داد كه چهار سياست كشت و توسعه محصولات راهبردي، تنوع‌بخشي به فعاليت‌هاي اقتصادي با ايجاد شهرك‌هاي صنعتي در نواحي روستايي، سدسازي و نيز تسطيح و زهكشي اراضي عمده‌ترين سياست‌هاي اثرگذار دولت در ساخت زراعي و فعاليت‌هاي مولد زراعي ناحيه مورد مطالعه به شمار مي‏روند؛ افزون بر اين، افزايش اشتغال روستاييان و افزايش توان خاك از پيامد‌هاي مثبت دو سياست تنوع‌بخشي به فعاليت‌هاي اقتصادي و تسطيح و زهكشي اراضي بوده و همچنين، كاهش منافع اقتصادي، تغيير الگوي كشت، كاهش آب رود، افزايش هزينه‌هاي دامداري و كاهش دامداري و در نهايت، ناپايداري فعاليت‌هاي زراعي و اقتصاد روستايي و نيز ضعف فعاليت‌هاي مولد زراعي از پيامدهاي منفي سياست‏هاي دولت ارزيابي شده است.