بررسي شاخص شدت زمستان در شمال غرب ايران

امروزه مديريت بحران حوادث اقليمي به‌ويژه در خصوص نگهداري شريان‌هاي ارتباطي (جاده‌ها) در فصل زمستان اهميت زيادي دارد و كشورها هرساله بودجه‌هاي فراواني را به اين امر اختصاص مي‌دهند. اين مطالعه برمبناي آمار 18 ايستگاه سينوپتيك در شمال غرب كشور در فصل سرد (از اول اكتبر تا آخر مارس) در دوره آماري 2015-1986 انجام و با توجه به عدم گزارش ارتفاع برف و مقدار تجمعي آن در ايستگاه‌هاي سينوپتيك كشور، در اين پژوهش از مقدار تجمعي درجه روز يخبندان به‌عنوان شاخص استفاده شد. بررسي‌ها نشان مي دهد كه ايستگاه‌هاي سراب، ماكو و تكاب مهم‌ترين كانون‌هاي شدت زمستاني است و درعين‌حال ايستگاه تكاب شديدترين فصل زمستان را در دوره موردمطالعه به خود اختصاص داده است. همچنين مشخص شد كه سال 1988 به‌عنوان سردترين و 1998 به‌عنوان گرم‌ترين زمستان منطقه بوده است. تحليل سينوپتيك دوره آماري مورد بررسي مشخص نمود كه آنومالي منفي ارتفاع ژئو پتانسيل به ميزان 10 متر سبب سرمايش شديد در سال 1988 گرديده و نيز آنومالي مثبت آن با بيش از 35+ متر منجر به گرمايش غيرعادي فصل سرد در 1998 شده است.