تبيين مديريت راهبردي بحران با رويكرد تاب‌آوري شهري (مطالعه موردي: بافت فرسوده شهر اهواز)

ايمني شهرها به‌ويژه بافت فرسوده و تاريخي در برابر مخاطرات و ميزان تاب‌آوري آن‌ها يكي از اهداف برنامه‌ريزي شهري بوده و در اين راستا اولين گام، اطلاع از ميزان تاب‌آوري شهرها در برابر مخاطرات است. ازاين‌رو در اين پژوهش با استفاده از مدل SWOT به بررسي و تحليل نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد پيش روي مديريت بحران در بافت فرسوده هسته مركزي شهر اهواز پرداخته شده و راهبردهايي جهت مديريت بهينه و سريع بحران در محدوده مذكور ارائه گرديده است. اين پژوهش ازلحاظ هدف از نوع كاربردي و از حيث روش تحقيق، توصيفي تحليلي است. رويكرد حاكم بر اين پژوهش از نوع اسنادي و ميداني (پرسشنامه) است. جامعه آماري پژوهش شامل كارشناسان شهرسازي و معماري معاونت شهرسازي شهرداري و شهرداري منطقه يك اهواز مي شوند كه تعداد 36 نفر را شامل مي شوند؛ و به‌منظور تجزيه‌وتحليل اطلاعات از مدل تحليل راهبردي SWOT استفاده شده است. بر اساس نتايج پژوهش، وضعيت مديريت بحران و ميزان تاب‌آوري در هسته مركزي شهر اهواز در موقعيت تهاجمي رقابتي قرار دارد و بايستي از توانمندي‌ها و پتانسيل‌هاي موجود در هسته مركزي شهر اهواز و فرصت‌هاي پيش رو به نحو احسن استفاده كرد تا بتوانيم در امر مديريت بحران موفق باشيم؛ بنابراين، توجه به مسئله تاب‌آوري در راستاي مديريت بحران هسته مركزي شهر اهواز به‌واسطه وجود آثار و ابنيه ارزشمند تاريخي و فرهنگي و همچنين ويژگي‌هاي كالبدي اين محدوده به‌عنوان مسائل مهم مطرح مي‌باشند.