تحليل توسعۀ پايدار اجتماع محلي با تأكيد بر حكمروايي شايستۀ شهري نمونۀ مطالعاتي: محلۀ آخوند شهر قزوين

تحقق توسعۀ پايدار شهري در سراسر جهان بيشتر در سطوح محلي قابل مشاهده است، به طوري كه شهرهاي پايدار بر پايۀ محلات پايدار ساخته شده اند. ناپايداري محلات شهري، به منزلۀ سطوح خرد در نظام سازمان فضايي شهر، ناپايداري شهرها را به دنبال داشته است. محلۀ آخوند، واقع در شهر قزوين، يكي از محلات تاريخي باقي مانده در اين شهر است كه از ديدگاه كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، محيط زيستي، و مديريتي  نهادي شرايط نامناسبي در آن جريان دارد. هدف از اين تحقيق سنجش وضعيت پايداري محلۀ يادشده بر اساس شاخص ها و معيارهاي توسعۀ پايدار اجتماع محلي و همچنين بررسي نقش و جايگاه حكمروايي شايستۀ شهري در اين محله در راستاي تحقق توسعۀ پايدار آن است. روش تحقيق مقاله توصيفي از نوع پيمايشي و جمع آوري داده ها براي تجزيه وتحليل از دو روش كتابخانه اي  اسنادي و پيمايش ميداني است. بدين منظور با استفاده از فرمول كوكران تعداد 95 نمونه براي پرسش استخراج گرديد. روش نمونه گيري نيز به صورت خوشه اي چندمرحله اي و در هر خوشه بر اساس نمونه گيري تصادفي ساده صورت پذيرفت. براي آزمون روايي از روش اعتبار محتوايي و براي آزمون پايايي از روش آلفاي كرونباخ بهره گرفته شد. براي تجزيه وتحليل پرسش نامه از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي مبتني بر آزمون T تك نمونه اي استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش گوياي آن هستند كه محلۀ آخوند با كسب امتياز 2/24، بر اساس شاخص هاي توسعۀ پايدار، محلۀ ناپايداري است. بالاترين امتياز پايداري در اين محله مربوط به بعد اجتماعي  فرهنگي (2/81) و پايين ترين امتياز مربوط به بعد مديريتي  نهادي (1/64) است. معيارهاي هويت، خوانايي، و تعلق خاطر بالاترين امتياز و معيار حكمروايي پايين ترين امتياز را كسب كرده اند. در ادامه پس از تبيين نارسايي هاي توسعۀ پايدار در محله، به تحليل نقش و ضرورت حكمروايي شايستۀ شهري در چاره جويي نارسايي ها پرداخته و در پايان پيشنهادهايي براي تحقق توسعۀ پايدار در اين محله بيان شده است.