جمهوري اسلامي ايران و برندينگ ديني؛ انقلابي گري ضد سيستمي در نظام بين الملل

Islamic Republic of Iran and Religious Branding; Anti-System Revolutionary Acts in the International System

امروزه برند شدن يك كشور و تصوير سازي مثبت و منفي از آن مبتني است بر مولفه هاي مختلف قدرت نرم افزاري و سخت افزاري آن كشور. ملت هاي مختلف در دنياي امروز برندينگ و تصوير خود را بر مبناي مولفه هاي متفاوت مانند اقتصاد، فرهنگ، سياست، حكومت داري، توريست و... ارايه مي دهند. حال سوال اين است كه اصولا آيا دين مي تواند برندينگ يك ملت براي نمايش و ارايه خودش در دنيا باشد؟ آيا برندينگ دين مي تواند عنصري مثبت و تعيين كننده براي مطرح شدن يك كشور و افزايش قدرت نرم آن و متعاقبا گسترش تصوير سازي مثبت از آن كشور باشد؟ به نظر مي رسد جمهوري اسلامي ايران با برندينگ دين توانسته است حوزه هاي نفوذ و قدرت خود را گسترش دهد هر چند اين قدرت در مواقعي ضد سيستمي و در تضاد با ساختار نظام بين المللي متاثر از منافع كشورهاي قدرتمند غربي بوده است. استانداردهاي و هنجارهاي دوگانه سيستم بين المللي، برندينگ ديني يك ملت و منافع موجه آن را به رسميت نشناخته است به اين دليل كه اصولا دين و استفاده از آن به عنوان مبناي نفوذ و افزايش قدرت بر مبناي تضاد با هنجارها و منافع قدرت هاي بزرگ غربي و متحدانشان است. مقاله حاضر به اين امر تاكيد مي كند كه جمهوري اسلامي ايران توانسته است با برندي ديني به تصوير سازي و ارايه خود در دنيا روي بياورد، هر چند اين تصوير سازي در مواقعي مبتني بوده است بر ضديت با سيستم بين الملل.

Today, the branding of a country and issuing a positive or negative portrayal of it is based on the various components of its software and hardware power. Nowadays, different nations in the world are branding themselves and portray it based on different components such as economics, culture, politics, governance, tourism, and so on. Now the question is that whether religion can really be the branding of a nation to represent and present itself in the world? Can the branding of religion be a positive and decisive element in raising a country and enhancing its soft power and subsequently spreading a positive image of it? The Islamic Republic of Iran seems to have been able to expand its areas of influence and power by branding religion, though this power has been influenced by the interests of powerful Western countries in times of anti-system and in opposition to the structure of the international system. The dual standards and norms of the international system have not recognized the religious branding of a nation and its legitimate interests because it is primarily concerned with religion and its use as a basis for influence and increasing power in conflict with the norms and interests of the great Western powers and their allies. The present article emphasizes that the Islamic Republic of Iran has been able to portray and present itself in the world with a religious brand, even though this portrayal was at times based on opposition to the international system.