تأثير علم القرائات بر خوانش و فهم متون فارسي

The Influence of Qira'at Science on Reading and Understanding Persian Texts

اثر علم القرائات بر متون كهن بسيار مبرهن است و براي فهم درست متون و اشعار فارسي بايد آشنايي كافي با قرآن داشت. ناآشنايي برخي پژوهش‌گران با علوم قرائات سبب شده تا گمان كنند قرائت و روايتي كه در روزگار ما شايع است در روزگار پيشين، يعني قرون طلايي علمي و ادبي اسلامي نيز رواج داشته است و همين كج فهمي عاملي است كه به اصل متن آسيب جدي وارد مي‌كند. جهل به علم القرائات سبب شده تا تقريباً بدون استثنا تمام منتقدان و پژوهندگان ادبي در فهم آيات قرآن كه به نوعي با وزن شعر يا نوعي اختلاف قرائت در ارتباط است دچار كج فهمي متن شوند و به كلي يا از اصل مطمح نظر شاعر و نويسنده دور بيفتند و يا به نكته اصلي شعر پي نبرند و يا اشكال وزن شعر را به اجبار و ضرورت وزني منتسب كنند حال آنكه در بسياري موارد، عدول شاعر از روايت حفص از عاصم كوفي است كه امر را بر نويسندگان مشتبه ساخته است.

The influence of the Qira'at (recitation) science on ancient texts is clear and one must have sufficient knowledge of Qur'an for exact understand Persian texts and poetries. Some scholars' unfamiliarity with the science of Qira'at has led them to believe that reading and narration that is common in our day has also been predominant in the ancient Islamic scientific and literary ages, and this is a factor that seriously undermines and damages the texts. Illiteracy of recitation science has led almost all critics and literary scholars to misunderstand the text of the Qur'an, which is somehow related to the meter of the poetry or to some sort of disagreement with the text, and completely or completely disregards the poet and author's opinion. They either fail to understand the main point of the poetry or attribute the meter of the poetry to the necessity and meter of necessity, while in many cases it is the poet's deviation from the purely narrative of Asim Kufi that has amazed the writers.