نهادينه كردن صفت انفاق در انسان از طريق شكرگزاري در بيان قرآن كريم

Institution of Charity in Human through Prayer from Quran's Viewpoint

انفاق كليد اصلي براي رسيدن انسان‌ها به سعادت و تكامل در اين دنيا و در جهان آخرت است. از آنجا كه‌ در فرهنگ‌ قرآني‌ ارتقاء شخصيت‌ معنوي انسان‌، غايت‌ اصلي انفاق‌ شمرده‌ مي‌شود. در پژوهش حاضر، مراحل رسيدن به ويژگي­هاي انسان انفاق­گر را مورد بررسي قرار داده ­ايم. از شكر كه اولين گام معرفت الهي است تا انفاق كه در رأس ويژگي­هاي اهل تقوي قرار دارد. به الگويي از انسان شاكر هدايت شده ­اي مي ­رسيم كه در صراط­ مستقيم قرار مي­گيرد. از يك­ طرف با بخشش سرمايه­ هاي مادي و معنوي، روح خود را از رذايل اخلاقي نجات داده و نزد خداوند اجري عظيم دريافت كرده و از طرفي ديگر به رفع فاصله طبقاتي ميان انسان­ها دست زده و با مورد انفاق قراردادن افراد، اميد بيش‌تري براي ارتباط با خداوند و اجراي عدالت در جامعه را در مردم ايجاد كرده است. در حقيقت انفاق چراغي ميگردد تا صراط مستقيم را روشن­تر گردانده و رهرو خود را به مقصد رساند.

Charity is the key to human prosperity and development in this world and in the hereafter. Since in the Qur'anic culture, the promotion of one's spiritual character is known as the utmost of charity. The present study has examined the stages of attaining the charitable human characteristics. From thanksgiving as the first step of divine knowledge to charity that is the highest virtue. A model of a guided thankful man is set who sits in a straight line. On one hand, by donating worldly and unworldly invests one would save his spirit from evil behaviors and receive a great reward from God, and on the other hand tries to remove existing class gap between humans and by donation creates more hope to join God and justice implementation in society. In fact, charity will be a spotlight to illuminate the straight path to its followers.