هوشمندي راهبردي در سياست‌گذاري علم، فناوري و نوآوري

دوره حاضر كه عصر اقتصاد دانش‌بنيان نام دارد با تغييرات سريع و فزاينده در دانش بشري و عرصه‌هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي، صنعتي، سياسي و فناورانه روبروست. مواجهه با چنين شرايطي، مستلزم هوشياري و واكنش‌هاي پيش‌دستانه سياست‌گذاران علم، فناوري و نوآوري نسبت به تغييرات و پيشامدهاي آتي، پيشرفت‌هاي مختلف فناوري و تأثيرات بلندمدت آنهاست. هوشمندي راهبردي در سياست‌گذاري از طريق فرآيند منظم جستجو و پردازش، خلق، حفاظت و اشاعه اطلاعات معطوف به تصميم‌گيري و انتقال آنها به فرد مناسب در زمان مناسب، با ايجاد هوشياري در سياست‌گذاران نقش مؤثري را در اين خصوص بازي مي‌كند كه به عنوان يك مفهوم علمي در پيشينه اين حوزه تاكنون به صورتي منسجم در ايران مورد توجه قرار نگرفته است. مطالعه حاضر به دنبال واكاوي مفهوم فوق و ابزارهاي آن بوده و در اين راستا، ارتباط هوشمندي راهبردي با سياست‌گذاري از سه منظر پنجره فرصت، روشني اهداف و حقانيت شواهد تشريح شده است. همچنين ابزارهاي مهم هوشمندي نظير آينده‌نگاري علم و فناوري، پيش‌بيني فناوري و نيز ارزيابي فناوري به همراه جايگاه آنها در گام‌هاي مختلف سياست‌گذاري تبيين شده است. در نهايت نيز به منظور تصريح نقش هوشمندي راهبردي در سياست‌گذاري يك نمونه داخلي براي آن معرفي شده است.