سير تحول مفاهيم و سياست‌هاي انتقال فناوري بين‌المللي

اكتساب فناوري تنها از طريق تحقيق‌و‌توسعه، امكان‌پذير و اقتصادي نبوده و از اين رو انتقال فناوري به عنوان يكي از روش‌هاي ميان‌بر براي كسب توانمندي‌هاي فناورانه مطرح مي‌شود. مفهوم انتقال فناوري بين‌المللي به همكاري‌هاي فناورانه ميان بنگاه‌ها در فضاي بين‌المللي اطلاق مي‌شود كه كشورهاي در حال توسعه در خلال آن به وسيله جذب، كاربرد و توسعه فناوري انتقال داده‌شده، توسعه درون‌زاي فناوري و فعاليت‌هاي تحقيق‌وتوسعه خود را رقم مي‌زنند و به اين ترتيب شكاف خود با كشورهاي توسعه‌يافته را كاهش مي‌دهند. با توجه به اهميت سياست‌هاي كلان در قبال انتقال فناوري و اثرگذاري آن بر توسعه فناورانه كشور، در اين مقاله با بررسي ديدگاه‌هاي رايج به مقوله انتقال فناوري بين‌المللي، به تبيين سير تكاملي سياست‌هاي اين حوزه خواهيم پرداخت و نشان خواهيم داد كه سياست «جايگزيني واردات» جاي خود را به سياست «توسعه مبتني بر صادرات» داده است.