ارزيابي سياست‌هاي علم، فناوري و نوآوري

ارزيابي سياست در تمام حوزه‌ها امري ضروري و مستلزم بهبود كارآمدي دولت‌ها و پاسخگويي آنهاست. در حوزه علم، فناوري و نوآوري نيز همسو با رشد سياست‌گذاري‌هاي ملي و منطقه‌اي، شاهد رشد پيشينه و تجربيات ارزيابي اين سياست‌ها بوده‌ايم. در اين مقاله با مرور مفاهيم و مؤلفه‌هاي مختلف ارزيابي سياست شامل ابعاد و معيارها، زمان‌بندي، روش‌ها و شاخص‌ها، تلاش شده تمام اجزاي يك فرآيند كامل ارزيابي سياست ارائه شود. ابعاد اصلي ارزيابي شامل تناسب، كارايي و اثربخشي كه شاخص‌هاي ارزيابي ذيل آنها تعيين مي‌شوند؛ زمان‌بندي چهارگانه آينده‌نگر، هم‌زمان، بينابين و گذشته‌نگر و همچنين سطوح سه‌گانه سياست، برنامه و فعاليت، به همراه روش‌هاي كمّي، كيفي و نيمه‌كمّي، مؤلفه‌هاي يك ارزيابي هستند كه در فرآيندي نظام‌مند اطلاعات لازم را براي گروه‌هاي خبره فراهم مي‌كنند تا نتايج ارزيابي علاوه بر انتشار، بازخوردهاي مناسب را براي بهبود اهداف و برنامه‌ها در اختيار سياست‌گذاران قرار دهند. مقاله همچنين به نحوه تدوين ارزيابي‌پذير سياست پرداخته و در نهايت، نمونه تجربه ارزيابي سياست فناوري نانو در ايران ارائه مي‌شود.