تحليل اثر زيرساخت هاي سبز شهري بر ارتقا مولفه هاي پايداري محيطي

زيرساخت سبز شهري با سلامت انسان و تنوع زيستي در مناطق شهري مستقيما در ارتباط است و نقش مهمي را در اكولوژي شهري ايفا ميكند. اخيرا، تحقيق در مورد چگونگي مديريت شهرها و سيستم هاي اجتماعي فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي افزايش يافته تا بتواند در جهت ارتقا مديريت پايدار شهرها قدم بردارد. زير ساخت هاي سبز شهري علاوه بر حفظ و گسترش طبيعت و ايجاد يك اكوسيستم فعال شهري ميتوانند مزاياي اقتصادي و اجتماعي نيز براي شهر به همراه داشته باشند و مي توانند در مقياس هاي مختلف ، از سطح خانه يا ساختمان ، تا سطح چشم انداز وسيع تر مورد استفاده قرار گيرند. عدالت در تقسيم فضاي سبز شهري، ارتقا سطح بهداشت و سلامت، آموزش عمومي و شهروندي ، بهبود كيفيت محيطي شهرها، توسعه حمل و نقل پاك، تنوع محيطي، زيبايي بصري را ميتوان به عنوان ديگر مزاياي فضاهاي سبز شهري نام برد. مقاله حاضر به بررسي ميزان تاثيرگذاري گونه بندي مختلف زيرساخت هاي سبز در جهت ارتقا عوامل تاثير گذار زيرساختي، خدماتي و محيطي در زندگي شهري ميپردازد. بررسي ارتباط ميان عملكرد هاي منظر، فاصله منظر از محيط هاي مسكوني و عناصر تشكيل دهنده منظر بر عوامل زيرساختي و محيطي و خدماتي رهيافتي براي ارتقا شاخص هاي پايداري شهري و افزايش شاخص هاي زيست پذيري براي شهروندان است. شناخت عوامل مورد مطالعه در زمينه خدماتي و زيرساختي و محيطي در شهرها يكي از مهمترين مولفه‌ها در اين خصوص مي‌باشد كه از بررسي پژوهش هاي پيشين استخراج شده است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي و پيمايشي مي باشد. روش گردآوري داده ها از طريق پرسشنامه و تكنيك تحليل، تحليل هاي اماري توصيفي و استنباطي است و جامعه آماري مهندسين و متخصصين مربوط به كيفيت فضا و كيفيت زندگي و تعداد نمونه ها٨٠ نفر مي باشد. آناليز داده ها از طريق نرم افزار Spss صورت پذيرفته است. نتايج نشان مي دهد كه نوع ساختار فضاي سبز، عملكرد موضوعي فضاي سبز و فاصله از فضاهاي سبز تاثير مستقيمي در تغيير شاخص هاي پايداري محيطي شهري دارد.