بررسي تنوع ژنتيكي جمعيت اسب‌هاي شمالغرب ايران با استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره‌اي

هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسي تنوع ژنتيكي در شش جمعيت اسب ايراني شامل اسب‌هاي بومي اردبيل، اسب‌هاي موجود در باشگاه‌هاي پرورش اسب اردبيل و نژادهاي عرب، دره‌شوري، كردي و قره‌باغ بود. مواد و روش‌ها: براي انجام مطالعه حاضر، از 100 راس اسب نمونه‌گيري به عمل آمد. پس از استخراج و تعيين كيفي DNA، واكنش زنجيره‌اي پليمراز براي هشت نشانگر ريزماهواره‌اي مورد مطالعه، صورت گرفت. تنوع ژنتيكي و آناليزهاي آماري با استفاده از نرم‌افزار GenAlEx 6.5 محاسبه شد. درخت فيلوژنيكي با استفاده از اطلاعات نشانگرهاي ريزماهواره‌اي رسم گرديد كه نشانگر فواصل ژنتيكي اين اسب‌ها مي‌باشد. همچنين ساختار ژنتيكي جمعيت‌هاي اسب‌هاي ايراني با استفاده از نرم‌افزار STRUCTURE مورد آناليز قرار گرفت. نتايج: نتايج بدست آمده نشان داد كه تعداد آلل‌هاي مشاهده شده در اسب‌هاي بومي اردبيل برابر با 22 است در حاليكه اين مقدار براي نژاد دره‌شوري 7.5 مي‌باشد. هتروزيگوسيتي مشاهده شد در محدوده 0.865 براي نژاد كردي تا 1 براي نژاد قره‌باغ بود. ميانگين كل تعداد آلل‌هاي مشاهده شده برابر با 13.729 محاسبه شد. بررسي درخت فيلوژنتيكي نشان داد كه اسب‌هاي بومي اردبيل و اسب‌هاي باشگاه‌هاي پرورش اسب اردبيل داراي فاصله ژنتيكي كمي مي‌باشند. نتيجه‌گيري: بررسي تنوع ژنتيكي اسب‌هاي ايراني با استفاده از هشت نشانگر ريزماهواره‌اي، نشان داد كه تنوع ژننتيكي قابل توجهي در جمعيت‌ اسب‌هاي ايراني در شمالغرب ايران وجود دارد. بخشي از اين تنوع به دليل استفاده از آميزش‌هاي كنترل نشده بين نژادي مي‌باشد.