تأثير شش هفته تمرينات آبي با و بدون جليقه وزنه بر شاخص‌هاي تعادل زنان ميان‌سال مبتلا به اختلال در تعادل

زمينه و هدف: توجه به تعادل و فاكتورهاي مؤثر بر آن در دوران ميان‌سالي و پيش از فرارسيدن دوران سالمندي و مشكلات ناشي از كهولت سن از جمله اختلال در تعادل اهميت زيادي دارد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير 6 هفته تمرينات آبي با و بدون جليقه وزنه بر شاخص‌هاي تعادل زنان ميان‌سال مبتلا به نقص در تعادل مي‌باشد. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي است كه بر روي 26 زن ميان‌سال و به روش نمونه‌گيري در دسترس كه به‌صورت تصادفي به دو گروه با تمرينات آبي با جليقه وزنه (13 نفر) و گروه تمرينات آبي بدون جليقه وزنه (13 نفر) تقسيم ‌شده‌اند، انجام‌ شده است. جهت ارزيابي تعادل از دستگاه تعادل سنج بايودكس استفاده شد. تمرينات آبي به مدت 6 هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقيقه انجام شد. پس از پايان 6 هفته تمرينات، تمامي مراحل پيش‌آزمون، در پس‌آزمون نيز تكرار شد. جهت تجزيه‌ و تحليل داده‌ها، از آزمون هاي شاپيروويلك و تي مستقل و تحليل واريانس تركيبي و در سطح معني داري P 0/05 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون تي مستقل اختلاف معني داري بين اطلاعات دموگرافيك دو گروه نشان نداد. نتايج آزمون آماري تحليل واريانس تركيبي نشان داد كه در هر دو گروه با جليقه و بدون جليقه وزنه، مقادير تعادل ايستا و پوياي آزمودني‌ها در پس‌آزمون نسبت به‌پيش‌آزمون پيشرفت داشته است (P 0/05). همچنين اثرگذاري بيشتر تمرينات با جليقه نسبت به تمرينات بدون جليقه بر تمامي شاخص‌هاي تعادل ايستا و پوياي آزمودني‌هاي مشاهده شد. نتيجه‌گيري: اجراي تمرينات تركيبي در آب به همراه جليقه وزنه به‌خوبي مي‌تواند فاكتورهاي تعادل را پوشش داده و موجب بهبود تعادل افراد ميانسال شود. لذا پيشنهاد مي‌شود به‌منظور جلوگيري از اختلال در تعادل ناشي از افزايش سن، نسبت به بهره مندي از فوايد تمرينات آبي با جليقه وزنه در دوران ميانسالي اقدام شود.