ارزيابي وضعيت‌هاي مختلف ارگونومي دوچرخه بر فعاليت الكتريكي عضلات منتخب و عملكرد دوچرخه سوار قبل و بعد از اجراي پروتكل خستگي

زمينه و هدف: دوچرخه سواري وسيله‌اي براي افزايش آمادگي جسماني افراد است كه توسط متخصصان قلب و توانبخشي به‌عنوان روشي درماني مورد استفاده قرار مي‌گيرد. تحقيقات زيادي در زمينه بيومكانيك و ارگونومي دوچرخه سواري صورت گرفته تا اهدافي چون بهبود عملكرد، كاهش انرژي مصرفي و كاهش احتمال آسيب محقق شود. هدف از تحقيق حاضر مقايسه فعاليت الكتريكي عضلات راست كننده ستون فقرات، سريني بزرگ و راست راني و همچنين عملكرد دوچرخه سوار در شش وضعيت ارگونوميك دوچرخه قبل و بعد از اجراي پروتكل خستگي بود. روش بررسي: شش دوچرخه سوار زن حرفه‌اي با سابقه شركت در رقابت‌هاي كشوري و آسيايي در اين تحقيق شركت كردند. شش حالت متفاوت تنظيم دوچرخه شامل تركيب دو حالت فرمان و سه ارتفاع صندلي براي دوچرخه در نظر گرفته شد. فعاليت الكتريكي سه عضله منتخب و همچنين سرعت زاويه‌اي پدال‌زني در قبل و بعد از اجراي پروتكل خستگي بر روي دوچرخه ارگومتر ثبت گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در حالت‌هاي مختلف تنظيم دوچرخه، اثر خستگي بر ميزان فعاليت الكتريكي عضله راست كننده ستون فقرات تفاوت معناداري داشت. همچنين سرعت زاويه‌اي پدال زني يا عملكرد ورزشي دوچرخه سوار در حالات مختلف تنظيم دوچرخه تفاوت معناداري نشان داد. نتيجه‌گيري: تنظيمات ارگونومي دوچرخه شامل تغييرات فرمان و صندلي براي خستگي كمتر عضلات و دستيابي به بهترين عملكرد ورزشي حائز اهميت است. با توجه به نتايج تحقيق حاضر، بهترين حالت تنظيم دوچرخه به منظور ارتقاء عملكرد، حالتي است كه صندلي بالاتر از ارتفاع مرجع و فرمان موازي با سطح زمين تنظيم شده باشد.