الگوي پارادايمي تسهيم دانش ضمني در دانشگاه‌هاي ايران: از ديدگاه متخصصان علم اطلاعات و دانش‌شناسي با رويكرد گراندد تئوري

مقدمه: دانش ضمني يا دانش تلويحي به دانشي اشاره دارد كه در پي تجربه‌ها، مهارت‌ها، و دانايي‌هاي شخصي، در اذهان مردم جوامع پديد مي‌آيد، و فرموله كردن آن بسيار مشكل است و نمي‌توان آن‌را توضيح داد يا به ديگران انتقال داد. هدف از اين پژوهش ارائه الگوي پارادايمي تسهيم دانش ضمني در دانشگاه‌هاي ايران: از ديدگاه متخصصان علم اطلاعات و دانش‌شناسي با رويكرد گراندد تئوري مي‌باشد. روش‌شناسي: رويكرد تحقيق حاضر از نوع كيفي است كه با روش گراندد تئوري انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل متخصصان علم اطلاعات و دانش‌شناسي كه در زمينه مديريت دانش خبره هستند به روش گلوله برف (ارجاع زنجيره‌اي) انتخاب شده‌اند. روش جمع‌آوري اطلاعات به صورت مصاحبه عميق و باز است. در اين مطالعه از 12 نفر مصاحبه انجام شد. يافته‌ها: نشان داد تسهيم دانش ضمني مي‌تواند بر خلاقيت و نوآوري، قوام و استحكام تيم، افزايش اعتماد به نفس در كار كاركنان، كسب مهارت‌هاي فني و تخصصي، آينده‌نگري، شناسايي دقيق نقاط قوت و ضعف خود و سازمان، كسب مزيت رقابتي پايدار، افزايش بهره‌وري و كاهش هزينه، شناسايي دقيق نيازمندي‌هاي سازمان، كيفيت در تصميم‌گيري و وفاداري به سازمان بر كاركنان مؤثر باشد. نتيجه‌گيري: مهم‌ترين عامل در ايجاد تسهيم دانش ضمني، آگاهي مديران دانشگاه‌ها از اهميت دانش در فرآيند كاري كاركنان و همچنين نهادينه نمودن فرهنگ تسهيم دانش با استفاده از محرك‌هاي انگيزشي است با توجه به مؤلفه‌هاي شناسايي شده، الگوي نظري ارائه شد. در اين الگو، كليه مؤلفه‌هاي مؤثر در تسهيم دانش در دانشگاه‌ها مدنظر قرار گرفت. الگوي ارائه شده مي‌تواند به عنوان راهنماي جامعي براي كليه دانشگاه‌ها در كشور استفاده شود.