بازخواني مؤلفه‌هاي مؤثر بر ادراك جداره‌هاي فعّال در طراحي منظر خياباني (مطالعه موردي بافت مياني شهر شيراز، خيابان خيام)

تمركز بر ويژگي هاي كيفي جداره هاي فعال و مؤلفه هاي ادراك آن ها، از مهم ترين موضوعات طراحي منظر خياباني است. كيفيت سطح همكف جداره‌ها تأثير زيادي بر ميزان و نحوه استفاده شهروندان از فضاي شهري، مدت زمان حضور و رفتارهاي احتمالي آن ها دارد. به منظور دست يابي به مؤلفه هاي مؤثر بر ادراك منظر خياباني با تأكيد بر جداره هاي فعال و امكان مطالعه دقيق تر آن ها، مي توان عناصر تشكيل دهنده منظر خياباني را به سه مؤلفه كالبدي، عملكردي و زمينه اي تقسيم نمود. كيفيت هاي طراحي شهري مناظر خياباني متشكل از كيفيت هاي كاربردي منظر پياده رو و كيفيت هاي زيبايي شناسي آن است. اجزاء تشكيل دهنده جداره هاي فعال متشكل از دو بعد عيني و ذهني است كه بعد عيني شامل عناصر خارجي و داخلي ساختمان؛ و بعد ذهني شامل خوانايي، جهت دهي، حس خوش آمدگويي و ارتباط متقابل شهروندان با فضاي خيابان است.  اين پژوهش از شيوه تحقيق مشاهده و پيمايش در بستر مطالعات ميداني خيابان خيام در بافت مياني شيراز بهره گرفته است. روش تحليل مورد استفاده تلفيقي از روش هاي كمي و كيفي ارزيابي ادراك منظر خياباني است و داده هاي به دست آمده با استفاده از ماتريس سوات و امتيازدهي طيف ليكرت مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و راهبردهاي طراحي از طريق ماتريس راهبردهاي كمي استراتژيك ارائه شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي دهد كه تأكيد بر ارجاعات زمينه اي و تاريخي، ارتقاء كيفيت منظر عيني، ارتقاء مؤلفه‌هاي عملكردي و نظام فعاليتي، ساماندهي كالبدي جداره هاي سطح همكف، تأكيد بر تجربه فضايي عابرين پياده از سطح همكف و ارتقاء امنيت اجتماعي و حس حضورپذيري در طراحي منظر خياباني ضروري است.