تبيين جامعه‌شناختي وضعيت اعتماد اجتماعي و عوامل مؤثر بر آن (موردمطالعه: شهر دهدشت)

اعتماد اجتماعي به‌عنوان يكي از اساسي ترين مسائلي كه جوامع امروز با آن دست‌وپنجه نرم مي كنند، شالوده‌ي روابط اجتماعي است و در ادبيات علوم اجتماعي در قالب ابعادي چون «اعتماد بنيادي»، «اعتماد بين شخصي»، «اعتماد تعميم يافته» و « اعتماد نهادي» موردبحث و بررسي قرار گرفته است. در اين سنخ‌شناسي مي توان گفت ابعادي چون اعتماد بين شخصي بيشتر در جوامع سنتي غالب مي باشد، درحالي‌كه، اعتماد تعميم يافته و اعتماد نهادي از ملزومات جوامع مدرن است.     در پژوهش حاضر كه با استفاده از روش تحقيق كمي و شيوه پيمايش با ابزار پرسشنامه انجام شده است وضعيت اعتماد اجتماعي و عوامل مؤثر بر آن در شهر دهدشت(به‌عنوان شهري در حال گذار) بررسي شده است. تعداد نمونه‌اين تحقيق 382 نفر بوده كه به‌صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انجام شده است. نتايج حاصل از تحقيق كه با استفاده از مدل سازي معادله ساختاري به‌دست‌آمده است، نشان مي دهد كه در مجموع اعتماد اجتماعي پايين تر از حد متوسط است و اعتماد بين شخصيِ افراد از اعتماد تعميم يافته و اعتماد نهادي بالاتر است. همچنين، يافته هاي استنباطي نشان مي دهد مشاركت اجتماعي تأثير مثبت و معني داري بر اعتماد اجتماعي دارد درحالي‌كه، احساس آنومي و احساس محروميت تأثير معكوس و معني داري بر اعتماد اجتماعي نشان داده اند. همچنين، اگرچه پايگاه ذهني به‌صورت مستقيم بر اعتماد اجتماعي تأثير معني داري نداشته است، به‌صورت غيرمستقيم و از طريق احساس محروميت تأثير مثبت و معني داري بر اعتماد اجتماعي نشان داده است.