تأثير رفتارهاي مربيگري بر انسجام و عملكرد تيمي در بازيكنان ليگ برتر فوتبال بانوان ايران

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير رفتارهاي مربيگري بر انسجام وعملكرد تيمي بازيكنان ليگ برتر فوتبال بانوان كشور در سال 1395-1394 بود. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي و روش گردآوري داده‌ها به روش ميداني مي‌باشد. جامعه آماري برابر با نمونه آماري، شامل 176 نفر بازيكن در قالب 8 تيم بود. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه رفتار مربيگري مارتين و بارنز (1999) و پرسشنامه انسجام تيمي كارون و همكاران (1985) استفاده شد. براي ارزيابي عملكرد تيم‌هاي فوتبال بانوان، رتبه آنها در جدول ملاك قرار گرفت. پايايي ابزار تحقيق با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ (رفتار مربيگري0.75، انسجام0.83) به دست آمده است. روايي صوري و محتوايي ابزار تحقيق با نظر پنج تن اساتيد و روايي سازه ابزار با استفاده از تحليل عاملي تاييدي، با استفاده از نرم‌ افزار ايموس انجام شد. در تحليل داده‌ها از آمار توصيفي(گرايش مركزي،پراكندگي) و آمار استنباطي (مدل‌يابي معادلات ساختاري–نرم‌افزار اموس) استفاده شد. نتايج نشان داد كه رفتارهاي مربيگري واكنشي مثبت بر انسجام و عملكرد تيمي تاثير معنادار داشته است؛ رفتار مربيگري طبيعي بر انسجام تاثير معنادار داشته و بر عملكرد تيمي تاثيري نداشته است و رفتارهاي مربيگري واكنشي منفي بر عملكرد تيمي تاثير مثبت و معنادار و بر انسجام تاثير منفي و معنادار داشته است. روي هم رفته، با توجه به تاثير رفتارهاي مربيگري بر انسجام و عملكرد تيمي، مسئولين ورزشي و باشگاه‌ها مي‌توانند با آموزش مدل ارتباطي رفتار مربيگري به مربيان، انسجام و عملكرد گروهي را در ورزش بانوان ارتقا ببخشند.