اثر نسبت‌هاي كشت مخلوط افزايشي سياه‌دانه (L. Nigella sativa) و شنبليله (Trigonella foenumgraecum L.) بر عملكرد و اجزاي عملكرد آن‌ها

به‌منظور بررسي اثر نسبت‌هاي مختلف كشت بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه دارويي سياه‌دانه ( L. Nigella sativa) و شنبليله (Trigonella foenumgraecum L.) در سري‌هاي افزايشي، آزمايشي در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با شش تيمار و سه تكرار در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در سال زراعي 95-1394 اجرا شد. تيمارها شامل كشت مخلوط افزايشي 25% سياه‌دانه+ 100% شنبليله، 50% سياه‌دانه+ 100% شنبليله، 75% سياه‌دانه+ 100% شنبليله، 100% سياه‌دانه+ 100% شنبليله و كشت خالص هر دو گونه بودند. نتايج نشان داد كه تعداد شاخه جانبي در بوته، تعداد كپسول/غلاف در بوته، تعداد دانه در كپسول/غلاف، عملكرد تك بوته، عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيكي براي هر دو گونه به‌طور معني‌داري تحت تأثير نسبت‌هاي كشت مخلوط قرار گرفت. با افزايش نسبت سياه‌دانه در كشت مخلوط، عملكرد دانه و بيولوژيكي آن افزايش يافت، به‌طوري‌كه بيشترين (291 كيلوگرم در هكتار) عملكرد دانه از كشت خالص و كمترين (107 كيلوگرم در هكتار) ميزان آن در تيمار 25% سياه‌دانه+ 100% شنبليله حاصل شد. همچنين تيمار كشت خالص شنبليله داراي بالاترين (655 كيلوگرم در هكتار) عملكرد دانه بود. در كليه نسبت‌هاي مخلوط LER بالاتر از يك بود و تيمار 75% سياه‌دانه + 100% شنبليله با 1.24=LER در بالاترين سطح قرار گرفت كه اين امر نشان‌دهنده افزايش كارايي و سودمندي زراعي نسبت‌هاي مختلف كشت مخلوط دو گياه شنبليله و سياه‌دانه نسبت به كشت خالص آن‌ها است.