بررسي رابطه باورهاي معرفت‌شناختي علمي، انگيزه و خودكارآمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم در ميان دانشجويان رشته‌هاي علوم پايه دانشگاه اروميه

هدف: هدف اين پژوهش بررسي رابطه باورهاي معرفت شناختي علمي، انگيزه و خودكارآمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم در ميان دانشجويان رشته هاي علوم پايه دانشگاه اروميه بود. روش: بدين منظور تعداد 339 نفر (167 دختر و 172 پسر)، از دانشجويان رشته هاي علوم پايه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي باورهاي معرفت شناختي علمي (SEB)، انگيزۀ يادگيري علوم (MLS)، خودكارآمدي يادگيري علوم (SLSE) و مفاهيم يادگيري علوم (COLS)، جهت جمع آوري داده هاي پژوهش مورداستفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد مفاهيم يادگيري علوم مي تواند به‌وسيله ابعاد باورهاي معرفت شناختي علمي و خودكارآمدي يادگيري علوم به شكل معناداري پيش بيني شود. همچنين، نتايج نشان داد بين ابعاد توجيه‌پذيري و پيشرفت باورهاي معرفت شناختي علمي با بعد سازندگي مفاهيم يادگيري علوم رابطه مثبت و معناداري وجود دارد، اما بين زيرمولفه هاي منبع و اطمينان با بعد تكثير مفاهيم يادگيري علوم رابطه معناداري يافت نشد. علاوه بر اين، بين بعد تكثير با انگيزه يادگيري علوم رابطه معناداري يافت نشد، اما بين بعد سازندگي با انگيزه يادگيري علوم رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين، بين خودكارآمدي يادگيري علوم با مفاهيم يادگيري علوم رابطه مثبت و معناداري مشاهده گرديد. نتيجه گيري: به‌طوركلي نتايج پژوهش حاضر نقش متغيرهاي انگيزشي و شناختي را در پيش بيني و تبيين مفاهيم يادگيري علوم مورد تائيد قرار داد كه تلويحات علمي سودمندي را در فرآيند انگيزش و يادگيري علمي فراگيران در بر دارد.