اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر كاهش فرسودگي و تعلل‌ورزي تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر كاهش فرسودگي و تعلل ورزي تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص بود. روش: اين پژوهش به شيوه ي نيمه آزمايشي و با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش‌آموزان پسر كلاس پنجم ابتدايي مبتلا به اختلال يادگيري خاص تشكيل دادند كه در سال تحصيلي 95-1394در شهر اردبيل مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 40 دانش‌آموز پسر داراي اختلال يادگيري خاص بودند كه به‌صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند (20 نفر براي هر گروه). براي جمع‌آوري داده ها از آزمون رياضي كي مت، آزمون هوشي ريون، آزمون خواندن شفيعي و همكاران، آزمون بيان نوشتاري فلاح چاي، پرسشنامه‌ فرسودگي و تعلل‌ورزي تحصيلي و مصاحبه تشخيصي بر اساس DSM5 استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش تنظيم هيجان بر كاهش فرسودگي تحصيلي و تعلل‌ورزي تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص مؤثر بوده است (0.001 P). نتيجه گيري: با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت كه هيجانات نقش قابل‌توجهي را در پيشرفت يا پسرفت تحصيلي دانش آموزان ايفا مي‌كنند؛ لذا آموزش تنظيم هيجان با كاهش هيجانات منفي و جايگزين كردن هيجانات مثبت، زمينه كاهش تعلل‌ورزي و فرسودگي تحصيلي اين دانش آموزان را فراهم مي آورد.