پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي براساس نقاط نيرومند شخصيتي و سبك‌هاي يادگيري

هدف: هدف اين پژوهش، پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي براساس توانمندي‌هاي فردي و سبك‌هاي يادگيري بود. روش: اين پژوهش، از نوع توصيفي و به روش همبستگي انجام شد. جامعه‌ي آماري، شامل تمام دانشجويان دانشگاه فرهنگيان قم، به تعداد 429 نفر بود. نمونه‌ي آماري پژوهش، با توجه به فرمول كوكران، 176 نفر به‌دست آمد كه به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي در دسترس انتخاب گرديد. ابزارهاي اندازه‌گيري، شامل پرسشنامه كوتاه توانمندي‌هاي فردي/ نقاط نيرومند شخصيتي پترسون و سليگمن (2004)، پرسشنامه سبك‌هاي يادگيري گراشاريچمن (1996) و پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (2007) بود. در تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از آزمون همبستگي پيرسون و آزمون رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد توانمندي‌هاي فردي/ نقاط نيرومند شخصيتي در ابعاد شجاعت، انسانيت و تعالي با فرسودگي تحصيلي رابطه معكوس و معناداري دارد. از بين سبك‌هاي يادگيري، سبك يادگيري اجتنابي به‌عنوان عامل اول، بيشترين اثر و سهم را در تبيين فرسودگي تحصيلي دارد. همچنين، از بين دو متغير پيش‌بين، عامل توانمندي‌هاي فردي، سهم بيشتري در تبيين فرسودگي تحصيلي دانشجويان دارد. نتيجه‌گيري: در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه دانشجويان با توانمندي‌هاي فردي شجاعت، انسانيت و تعالي كمتر در معرض فرسودگي تحصيلي قرار دارند و دانشجويان با سبك يادگيري اجتنابي بيشتر در معرض فرسودگي تحصيلي هستند ؛ در نتيجه با كنترل اين عوامل مي‌توان تا حدودي از بروز فرسودگي تحصيلي دانشجويان پيشگيري نمود.