ارزيابي زيست پذيري در بافت‌هاي فرسوده شهري مطالعه موردي: منطقه يك شهر قزوين

ايده شهر زيست پذير در بافت هاي فرسوده شهري، خلق مراكز شهري پويا مي باشد و عمدتا بر خلق محله هاي پايدار و زيست پذيري اين بافت ها تاكيد دارد و هدف آن ارتقا كيفيت فضاهاي شهري اين بافت ها مي باشد. درواقع زيست پذيري بافت هاي فرسوده شهري به مجموعه ارزيابي هايي اطلاق مي گردد كه براي بهبود وضع موجود بافت هاي مسئله دار شهر صورت مي گيرد و نتايج آن موجب ارتقاي كيفي بافت مي گردد و مي تواند به صورت موضعي حيات نويني را به بافت داده و ساختار اقتصادي-اجتماعي، زيست محيطي و كالبدي را مطلوب براي زيست نمايد. پژوهش حاضر با بهره گيري از تكنيك تصميم گيري چندمعياره ويكور و باهدف ارزيابي زيست پذيري بافت فرسوده نواحي يك، دو و سه از منطقه يك شهرداري شهر قزوين صورت گرفته است. بدين منظور ابتدا بامطالعه اسنادي تمامي عوامل دخيل در زيست پذيري بافت هاي فرسوده در سطح ناحيه مورد تحليل و بررسي قرار گرفت و با بهره گيري از نظرات متخصصين مولفه ها در ۵ بعد (اقتصادي، اجتماعي، خدمات و زيرساختي، كالبدي-فضايي و زيست محيطي)، شناسايي و جهت تجزيه وتحليل اطلاعات به دست آمده از تكنيك هاي آنتروپي شانون، ويكور و از نرم افزار Arc Gis استفاده شده است. نتايج به دست آمده بيانگر آن است كه ناحيه سه در بعد اجتماعي، كالبدي-فضايي و زيست محيطي و ناحيه يك در بعد اقتصادي و خدمات و زيرساخت هاي شهري در وضعيت نسبتا مطلوب و ناحيه دو درمجموع ابعاد موردمطالعه در وضعيت نسبتا نامطلوبي قرار دارد. درمجموع يافته هاي پژوهش حاكي از آن مي باشد كه بافت هاي فرسوده ناحيه يك ازنظر شرايط اجتماعي، كالبدي-فضايي و زيست محيطي مطلوب بوده و بنابراين ازنظر زيست پذيري در وضعيت نسبتا مطلوبي قرار دارد.