بررسي نقش پياده راه‌ها در سرزندگي فضاهاي عمومي مطالعه موردي: پياده راه حرم شهرري

فضاهاي عمومي مهم‌ترين بخش از ساختار شهرها هستند و نقش مهمي در سلامت و كيفيت زندگي شهروندان دارند. يك جزء اساسي از فضاهاي عمومي، گذرگاه‌هاي شهري مي‌باشند كه پياده راه‌ها نيز در زمره آن‌ها محسوب مي‌گردند. سرزندگي و پويايي عنصري مهم در ارزيابي كيفي فضاهاي عمومي است. سرزندگي خود بازتاب فعاليت‌هايي است كه در فضا صورت مي‌پذيرد و پياده مدار ساختن شهرها طريقي است بر تسهيل و ترغيب فعاليت‌هايي كه مي‌توانند به ارتقاء سرزندگي در شهرها كمك كنند. هدف اين تحقيق ارزيابي سرزندگي در پياده راه حرم واقع در شهرري و منطقه 20 شهرداري تهران است. روش تحقيق ارزيابي – تحليلي بوده داده‌هاي مورد تحليل به روش پيمايشي از نمونه آماري متشكل از 375 نفر از عابران پياده راه و با ابزار پرسشنامه گردآوري‌شده‌اند. 38 نمايانگر سرزندگي در قالب 38 گويه در 5 طيف، مورد ارزيابي نمونه آماري قرارگرفته و داده‌هاي حاصل‌شده در نرم‌افزار SPSS واردشده‌اند و در آن‌ها آزمون فريدمن و روش‌هاي آمار توصيفي اعمال گرديده است. يافته‌ها نشان دادند كه به لحاظ كلي، سرزندگي در محدوده مطالعاتي در وضعيت متوسطي قرار دارد به‌طوري‌كه 58.47 درصد از شرايط مطلوب سرزندگي در آن نمايان است. نمايانگرهاي تأثيرگذارتر در سرزندگي در اين پياده راه بيشتر در بعد اجتماعي و اقتصادي قرار دارند تا بعد كالبدي. «تنوع مردماني كه حاضر مي‌شوند»، «رويدادهاي فرهنگي» و تنوع «فعاليت‌ها» و «مراكز خرده‌فروشي» تأثيرگذارترين نمايانگرها بوده‌اند. درعين‌حال، ضعف سرزندگي فضا بيشتر متأثر از نمايانگرهاي كالبدي بوده است. «پاركينگ خودروها»، «گنجايش محدود» فضا، «مزاحمت ورود موتورسيكلت‌ها»، كمبود «فضاي سبز» و پايين بودن «سطح نظافت» نمايانگرهايي هستند كه وضعيت ضعيفي را نشان داده و بايستي موردتوجه قرار گيرند.