كليدواژه :
آمايش سرزمين , آينده پژوهي , بازتعريف فرايند برنامه ريزي منطقه اي , آينده نگاري منطقه اي
چكيده فارسي :
هدف: دانش برنامه‌ريزي منطقه‌اي علي‌رغم افت و خيزهاي فراوان در مسير تكامل نظري و كاربردي، در دهه اخير براي ارتقاء توانايي و اثرگذاري بر جامعه، بنا بر ماهيت بين‌رشته‌اي اين دانش، بر هم‌افزايي با ساير علوم تكيه كرده است. علوم اجتماعي، علوم مديريتي، علوم سياسي، علوم اقتصادي و اخيرا دانش آينده‌پژوهي از جمله علومي هستند كه با برنامه‌ريزي منطقه‌اي ارتباط علمي دارند.
روش: روش تحقيق در اين مقاله مبتني بر روش دلفي متخصصين بوده و از هم‌انديشي متخصصين به‌صورت پانل و دلفي براي ارزيابي تأثيرگذاري دانش آينده‌پژوهي بر الگوهاي برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري در دانش برنامه‌ريزي و توسعه استفاده شده است.
يافته ها: در سال‌هاي اخير دانش آينده پژوهي توانسته از دو بعد رهيافتي و تكنيكال بر دانش برنامه‌ريزي منطقه‌اي اثر بگذارد و پيوند اين دو حوزه، علاوه بر پيشرفت‌هاي نظري و كاربردي، باعث ظهور دانش ميان‌رشته‌اي «آينده‌نگاري منطقه‌اي» شده است. اين مقاله توانسته است تأثير رهيافتي و تكنيكال آينده‌پژوهي بر برنامه‌ريزي منطقه‌اي را به تصوير كشد و با طرح موضوع و ارائه فرايندي 9 مرحله‌اي، زمينه هم‌انديشي و هم‌افزايي بيشتر محققين و انديشمندان هر دو حوزه را فراهم آورد.
نتيجه گيري: نتايج حاكي است با رويكرد آينده پژوهانه، فرايند برنامه ريزي منطقه اي در 9 مرحله متواتر و هم‌پيوسته قابل بازنگري بوده و مي‌توان بازتعريفي آينده پژوهانه از اين فرايند ارائه داد. اين مراحل شامل شناسايي نيروهاي كليدي، آينده نگاري مختصات جهاني در مورد نيروهاي كليدي، سناريونويسي و استخراج راهبردهاي پابرجا است.
چكيده لاتين :
Purpose: Regional planning knowledge despite the many downsides in the path to theoretical and applied evolution, from last decade, relied on the interdisciplinary knowledge to synergy with other sciences to enhance its ability and impact. Social sciences, management sciences, political sciences, economics, and recent knowledge of futures studies are among the sciences that have a scientific connection with regional planning.
Methods: The research method in this article was based on the Delphi method of the experts. It has been used to evaluate the impact of futures studies knowledge on planning and development patterns.
Findings: In recent years, knowledge of futures studies has influenced on regional planning knowledge in two dimensions: approachal and technical and the link between these two domains, in addition to the theoretical and applied advances, has brought about the emergence of interdisciplinary knowledge of regional foresight. This paper tries to depict the future-oriented approach to the regional planning. By designing this topic, there is a need for greater synergy for scholars and thinkers in both fields.
Conclusion: results show that with a futures studies approach, the regional planning process can be reproduced and revisited in nine successive and interlinked phases. These include identifying key forces, foresighting global coordinates for key forces, scenario writing, and extracting viable strategies.
