شناخت پذيرى خداوند از منظر صدرالمتألهين

God's recognizability in the wiewpoint of Sadr Al-Motaaliyin

شناخت خداوند متعال و نحوه رسيدن به موجود نامتناهي همواره ازدغدغه هاي فيلسوفان بزرگ بوده است. از نظر ملاصدرا ادراك ذات الهي براي انسان ها مقدور نيست اما برهان آوري براي خداوند متعال به صورت برهان شبيه به لم ممكن است. دربراهين اثبات خدا تنها چيزي كه ثابت مي شود اين است كه اين مفهوم داراي مصداق است اما شناختي به مصداق براي ما حاصل نمي شود. مقصود ملاصدرا از برهان صدقين، شناخت ذات خداوند متعال از روي آثار و مخلوقات است و هر كسي به اندازه درجه وجودي خود با مشاهده مخلوقات خداوند متعال به ادراك حضوري خداوند متعال از وراءحجاب نائل مي شود. اين تببين منجر به الهيات سلبي نمي شود بلكه در عين تاكيد بر عدم مشابهت بين خالق و مخلوق از نظر شدت وجودي و تفاوت آنان از جهت تناهي و عدم تناهي، تاكيد بر عينيت ما به الاشتراك و ما به الاختلاف نيز وجود دارد.

(Almighty) God's knowledge and the way to reach the infinite being has always been the concern of great philosophers.In Mulla Sadra's standpoint, it is not possible to perceive divine nature for human beings, but argumentation to Almighty God is possible in the form of a proof similar to Lem. In the proofs of God, the only thing that proves to be that this concept has an instance, but no cognition to instance is obtained for us. The purpose of Mulla Sadra from the Seddiqin's argument is the knowledge of the essence of the Almighty God from the effects and creatures, and everyone as much as her existential degree by observing the creatures of Almighty God, will achieve the presential perception of the Almighty God from behind Hijab. This explanation does not lead to negative theology, but at the same time emphasizing the dissimilarity between the Creator and the creature in terms of existential intensity and their difference in terms of finitude and infinity, there is also an emphasis on objectivity of unity and difference.