كاربرد تكنيك تحليل پوششي داده‌ها در نظام بانك‌داري ايران

تحليل پوششي داده‌ها مدلي رياضي براي ارزيابي كارايي نسبي واحدهاي تصميم‌گيري است. هدف از اين مقاله بررسي نظام‌مند به‌كارگيري اين تكنيك در نظام بانك‌داري ايران بود. در اين مطالعه، مروري سيستماتيك در مهر 1396 صورت گرفته است. ابتدا با جستجوي كلمات كليدي در پايگاه‌هاي علمي، ‌اقدام به جستجوي تحقيقات صورت گرفته‌شده در رابطه با كاربرد تحليل پوششي داده‌ها در بانك‌هاي ايران و صرف نظر از زمان انتشار آنان شده است كه مجموعاً 409 تحقيق پيدا شده است. سپس 349 تحقيق به علت نامرتبط، تكراري بودن و عدم دسترسي به متن كامل، از مطالعه حذف شده است. 60 تحقيق باقيمانده توسط نرم افزار Excel 2010 تحليل آماري شده است؛ سال انتشار80 درصد تحقيقات از 1388 به بعد بود. بيشترين تحقيقات در تهران و بانك‌هاي ملت و صادرات صورت گرفته و تنوع انتخاب شاخص‌هاي ورودي و خروجي بسيار زياد بوده است. در 36.7 درصد تحقيقات از مدل ورودي‌گرا و در 36.7 درصد تحقيقات از مدل CCR استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد گرچه علاقه‌ي محققين ايراني در اين زمينه افزايش يافته ولي هركدام با ديدگاه خاصي، كارايي بانك‌ها را تحليل نموده‌اند و به نتايج مختلفي نائل گشته‌اند.