مساله برنامه ريزي انرژي پايدار مبتني بر رويكرد تصادفي pاستوار

در اين مقاله مساله برنامه ريزي انرژي پايدار با توجه به جنبه هاي اجتماعي و زيست محيطي پايداري مدلسازي شده است. توسعه ظرفيت نيروگاه ها به نحوي مدلسازي شده است كه كمترين هزينه منابع آبي براي توليد الكتريسيته نياز باشد و ميزان انتشارگازهاي گلخانه اي توليدي كنترل شود. از طرف ديگر سطح پذيرش اجتماعي برنامه توسعه ظرفيت نيروگاهي، بايد برآوردكننده حداقل سطح پذيرش قابل قبول دولت در هر يك از دوره هاي برنامه ريزي باشد. عدم قطعيت موجود در مساله، با توليد سناريوهايي در قالب رويكرد تصادفي pاستوار پوشش داده شده است، در اين رويكرد ضمن حداقل كردن متوسط هزينه هاي تمام سناريوها، مقدار تاسف براي هر سناريو از سطح p بيشتر نخواهد شد و استواري جواب ارائه شده در سطح p حفظ مي شود. مدل پيشنهادي براي يك مطالعه موردي از بخش انرژي ايران پياده سازي شده است. نتايج نشان مي دهد كه با استفاده از رويكرد تصادفي pاستوار مي توان با اندك افزايشي در متوسط هزينه هاي برنامه ريزي انرژي، براي هر يك از سناريوها جوابهايي با اختلاف كم از مقادير بهنيه آنها به دست آورد.