بررسي و نقد استدلال سايمون بلك‌برن از طريق سوپروينينس در نفي اوصاف اخلاقي

Supervenience and Moral Realism

سوپروينينس به معناي فرارويدگي، ابتناء و ترتب بوده و عبارت از نوعي نسبت و ارتباط نامتقارن بين دو دسته از ويژگي­هاي خاص و متفاوت مثل A و B است. به اين صورت كه دو دسته از ويژگي­ها مثل A و B به نحوي ارتباط و وابستگي وجودي دارند كه تغيير در ويژگي A بدون تغيير در ويژگي B ممكن نيست و ويژگي A تنها در صورتي بر ويژگي B سوپروين ( مبتني و مترتب) مي­شود كه تغيير در ويژگي A مستلزم تغيير در ويژگي B باشد. اين مقاله به دنبال بررسي و نقد استدلال­ از طريق سوپروينينس در ردّ واقع‌گرائي اخلاقي است. جان مكي با استفاده از سوپروينينس اخلاقي – به عنوان يك مقدمه- استدلالي در مقابل واقع ­گرائي اخلاقي ارائه مي ­كند. سايمون بلك­برن اين استدلال را در مقابل واقع­گرائي اخلاقي توسعه داد. او آثاري را منتشر كرد كه بر اساس آنها، اين استدلال در حوزه طبيعي اشكالات و نگراني­هائي براي واقع­گرائي اخلاقي ايجاد مي­كند و بنابراين پروجكتيويسم ردّ مي­شود. او براي استدلال خويش از تركيب دو نظريه سوپروينينس اخلاقي و فقدان استلزام بهره مي­برد و به اين نتيجه مي ­رسد كه واقع­ گرائي اخلاقي نمي­تواند "ممنوعيت جهان­هاي تركيبي" را تبيين كند، ولي ناواقع­ گرائي اخلاقي از عهده اين كار برمي­آيد. البته واقع­ گراياني از قبيل راس شفر لانداو به اين استدلال پاسخ داده­اند و در مقابل ادعا كرده ­اند كه امكان سوپروين شدن اوصاف اخلاقي بر امور توصيفي وجود دارد. در اين نوشتار – با تمركز بر استدلال سايمون بلك­برن- ابتدا گزارشي از سوپروينينس و قلمرو آن به حوزه اخلاق ارائه مي‌شود. سپس استدلال از طريق سوپروينينس در نقد واقع‌گرائي اخلاقي تبيين و تحليل مي‌شود. در نهايت اين استدلال توسط واقع­گرا پاسخ گفته مي‌شود. نتيجه اين پژوهش اين خواهد بود كه نمي‌توان با كمك چنين استدلالي به راحتي واقع‌‌گرائي اخلاقي را ردّ كرد، هر چند همچنين به معناي پذيرش واقع­گرايي اخلاقي نيز نيست.

The main purpose of this article is to defend the position of moral realism, that is to defend this general approach to which moral characteristics and attributes are part of the outside world and at least some of the moral propositions are true. To this end, it is first necessary to criticize moral nonrealism arguments and to respond. One of the arguments of moral nonrealism versus moral realism has been formulated through Supervenience. John Mckie and Simon Blackburn, with the help of Supervenience, have argued in defense of moral realism and rejection of moral realism. In this paper we seek to explain, analyze and criticize this argument. So, first, we explain the nature of Supervenience and its domain to the field of ethics, then analyze Blackburn's argument through Supervenience in a critique of moral realism and finally, will criticize this argument.The result of this research is that moral realism is more acceptable than ethical falsehoods.