شرح و تفسير نامه 53 امام علي عليه‌السلام باتاكيد بر ديدگاه هرمنوتيكي اميليو بتي (بررسي موردي شرح و تفسير قزويني، فيض‌الاسلام و مكارم شيرازي)

هرمنوتيك مي‌كوشد با به قاعده درآوردن فهم، بر فاصله ميان متن و مفسر آن غلبه كرده، در فهم متن به خواننده كمك كند. تفكر در مورد متون مقدس و نحوه فهم آن يكي از دغدغه هاي مفسران و مترجمان اين متون بوده است، زيرا فهم آن داراي خصوصيتي است كه لزوم توجه به مراد گوينده (مؤلف) را ضروري مي نمايد؛ ازين رو از حساسيت بيشتري نسبت به ساير متون برخوردار است. قرن هاست كه روش هرمنوتيك در عرصه كشف راز متون مقدس جايگاه درخورتوجهي داشته است. هدف پژوهش حاضر اين است كه با رويكرد هرمنوتيكي و با شيوۀ تطبيقي و تحليلي به بررسي سه شرح و تفسير: قزويني، فيض‌الاسلام و مكارم شيرازي و همكارانشان از نامه 53 نهج‌البلاغه بر مبناي چهار قانون هرمنوتيكي اميليو بتي:استقلال هرمنوتيكي موضوع، تماميت معنا، فعليت فهم و مطابقت هرمنوتيكي معنا، بپردازد تا در نهايت ميزان پايبندي شروح يادشده به چهار قانون هرمنوتيكي بتي را نشان دهد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه علي رغم رعايت قوانين هرمنوتيكي بتي در سه شرح و تفسير يادشده، هدف هر سه شارح تمركز بر متن اصلي بوده است. اين امر نشان مي دهد كه رويكرد شارحان و مفسران در شرح و تفسير نامۀ 53 امام علي– عليه‌السلام مؤلف‌محور بوده نه مفسرمحور.