اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر حساسيت اضطرابي، تحمل پريشاني و علائم وسواسي-اجباري در افراد دچار اختلال وسواسي اجباري

درمان فراتشخيصي يكپارچه از جمله درمانهاي جديد روان شناسي است كه اثر آن بر بسياري از متغيرهاي روان شناسي تاييد شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر حساسيت اضطرابي، تحمل پريشاني و علائم وسواسي-اجباري در افراد دچار اختلال وسواسي-اجباري بود. روش تحقيق اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. در اين پژوهش،30 نفر از بيماران داراي اختلال وسواسي-اجباري شهر سنندج به صورت تصادفي در گروه آزمايشي (9 زن و 6 مرد) و كنترل (9 زن و 6 مرد) جايگزين شدند. جلسات درمان هفته اي يك جلسه به مدت 60 دقيقه طي 12 هفته متوالي برگزار شد. براي جمع آوري داده ها در پيش آزمون پس آزمون از پرسشنامه هاي مقياس حساسيت اضطرابي (Reiss,1986)، پرسشنامه تحمل پريشاني (Simons Gaher, 2005) و پرسشنامه وسواس ييل براون (Goodman, 1986) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيري (MANOVA) تجزيه و تحليل شدند. نتايج MANOVA نشان داد كه بين دو گروه تفاوت معني داري وجود دارد (p 0.001, F = 4.634). يافته ها نشان داد كه درمان فراتشخيص بر كاهش حساسيت اضطرابي و علائم وسواسي اجباري و افزايش تحمل پريشاني در افراد داراي اختلال وسواسي-اجباري موثر است. بر اساس يافته ها درمان فراتشخيصي يكپارچه باعث كاهش حساسيت اضطرابي و علائم وسواسي-اجباري و افزايش تحمل پريشاني در افراد داراي اختلال وسواسي-اجباري استفاده شد.