رابطه محل سكونت با ميزان بستري در بزرگترين بيمارستان ارجاعي شمال غرب كشور به تفكيك بخش هاي بستري

​زمينه: مطابق الگوي جهاني در ايران نيز جمعيت شهرنشين بيشتر از جمعيت روستايي مي باشد. اما آيا ميزان استفاده از خدمات بستري اين دو گروه در مراكز آموزشي و درماني دولتي نيز به همان نسبت مي باشد؟ پژوهش حاضر در نظر دارد با بررسي آمار بستري سالانه بزرگترين مركز ارجاع شمال غرب كشور ميزان تأثير محل سكونت بر ميزان بستري را تعيين نمايد. روش كار: روش اين مطالعه توصيفي مقطعي بوده و كليه موارد بستري در مركز آموزشي درماني و تحقيقاتي امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشكي تبريز به عنوان بزرگترين مركز ارجاع شمال غرب كشور به روش نمونه گيري در دسترس جهت انجام مطالعه انتخاب گرديده است. پرونده30260 بيمار بستري در اين مركز در سال 93 به روش مشاهده مستقيم مورد بررسي قرار گرفت و آيتم هاي استخراج شده از اين پرونده ها در چك ليست ثبت گرديد. براي تعيين ارتباط بين متغيرها از آزمون كاي دو استفاده گرديد و مقدار P-value كمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. داده هاي به دست آمده توسط نرم افزار SPSS.16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه توزيع فراواني بيماران از لحاظ شهري يا روستايي بودن اختلاف آماري معناداراي با يكديگر نداشت (P 0/05). همچنين يافته ها نشان داد كه بيشترين ميزان بستري در بيماران شهري با ميزان 16.1 درصد (3305 نفر) مربوط به بخش جراحي و در بيماران روستايي با ميزان 14.2 درصد (1384 نفر) مربوط به بخش ارتوپدي بود. كمترين اختلاف آماري بين ميزان بستري شهري و روستايي در  بخش ها مربوط به بخش كليه بود كه از كل بيماران بستري شده در اين بخش ميزان 72.9 درصد (1162 نفر) را بيماران شهري و 27.1 درصد(432 نفر) را بيماران روستايي تشكيل داده اند كه تقريباً منطبق بر نسبت جمعيت دو گروه در جامعه بود. بيشترين اختلاف بين ميزان بستري بيماران شهري و روستايي در بخش ها مربوط به بخش ICU بود كه از كل بيماران بستري شده در اين بخش 44.9 درصد (297 نفر) را بيماران شهري و 55.1 درصد (365 نفر) را بيماران روستايي تشكيل داده اند كه در مقايسه با نسبت جمعيتي دو گروه   معني دار بود. نتيجه گيري: مقايسه نسبي نوع بيماري ها در جمعيت شهري و روستايي به غير از بيماري هاي مربوط به تروما و سوانح كه در جمعيت روستايي بيشتر بود، تا حدود زيادي منطبق بر نسبت جمعيت دو گروه بوده و تفاوت چشمگيري در اين زمينه مشهود نمي باشد. براساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان به اين نتيجه رسيد كه محل سكونت تأثيري بر ميزان بستري در مراكز آموزشي درماني دولتي ندارد.