پراكندگي شيوع سندرم بهجت در جهان و ايران: مرور سيستماتيك و متاآناليز

زمينه: سندرم بهجت يك اختلال التهابي با علت نامعلوم است كه شيوع و پراكندگي خاصي در سطح جهان دارد. هدف اين مطالعه بررسي شيوع سندرم بهجت در جهان و ايران به روش مرور سيستماتيك و متاآناليز است. روش كار: بانك هاي اطلاعاتي Ovid, MEDLINE, Rheumatology, Google scholar, Springer, Pub Med, Science direct Wiley, Magiran, SID, Iranmedex, Irandoc از سال 1990 به بعد جستجو شدند. كليه مطالعات مقطعي مرتبط با شيوع سندرم بهجت در جهان و ايران وارد مطالعه شدند. ميزان شيوع سندرم بهجت به عنوان شاخص قابل اندازه گيري با حدود اطمينان 95% محاسبه گرديد. جهت انجام تحليل هاي آماري، مقادير شيوع وارد نرم افزار Comprehensive MetaAnalysis (CMA) شدند. در نهايت نيز نقشه پراكندگي شيوع سندرم بهجت در جهان با استفاده از نرم افزار Geographic Information Systems (GIS) ترسيم گرديد. يافته ها: در اين بررسي 23 مطالعه پذيرفته شدند. شيوع كلي سندرم بهجت در جهان 42.4 در صد هزار نفر(0.465-0.382 : CI95 %) بود. مقدار ناهمگوني مطالعات با 23 مطالعه برابر با 1127.5 و با 21 مطالعه برابر با 490.3 بود. بيشترين مقدار شيوع مربوط به كشور تركيه بود كه شيوع 4.2 در يك هزار نفر (4.327 4.073 : 95CI %) بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي حاصل از اين مطالعه، بيشترين ميزان شيوع سندرم بهجت در بين كشورهاي تركيه، فلسطين اشغالي و ايران است اما در كشورهاي اروپايي، امريكا و ديگر كشورهاي آسيايي نيز شيوع دارد