مروري جامع بر ضرورت و استراتژي‌هاي كاهش مصرف نمك در جامعه

بيماري‌هاي غيرواگير (NCDs) نه‌ تنها در كشورهاي توسعه‌يافته بلكه در كشورهاي درحال‌توسعه به يك مشكل عمده سلامت تبديل شده‌اند، به طوري كه بيماري هاي قلبي عروقي، علت اصلي مرگ‌ومير در جهان بشمار مي‌روند. رژيم غذايي ناسالم، فعاليت بدني ناكافي و همچنين مصرف دخانيات، تعيين‌كننده‌هاي اصلي NCDs در جهان هستند. بر اساس گزارش‌ها، مصرف روزانه نمك در ايران بيش از توصيه‌هاي سازمان جهاني بهداشت است، درحالي‌كه مصرف بيش‌ازحد آن بر سلامت انسان ها تأثير منفي مي‌گذارد و سازمان جهاني بهداشت كاهش نمك جمعيت را به‌ عنوان يكي از مقرون به‌صرفه‌ترين اقدامات براي بهبود سلامت عمومي مي‌شمارد. علي‌رغم اينكه كاهش مصرف نمك در جامعه دشوار است، اما با انجام اقدامات و استراتژي هاي خاص ازجمله: 1) پيروي از رژيم غذايي محدود از سديم و پايش محتواي سديم مواد غذايي 2) بسيج ها و پويش هاي اطلاع‌رساني (استراتژي رسانه‌ها و ارتباطات) 3) برچسب‌گذاري و توسعه علامت هاي شناسايي محصولات كم‌نمك 4) استراتژي انگلستانكاهش تدريجي سديم 5) استراتژي صنعت غذا (فرمولاسيون مجدد) و 6) وضع ماليات و افزايش قيمت مواد غذايي ناسالم، كاهش بخش عمده‌اي از نمك دريافتي جمعيت امكان‌پذير است و كشورهاي موفق در كاهش مصرف نمك از طريق همين راهكارها مصرف نمك در جامعه را كاهش داده‌اند.