رابطه سبك زندگي و اميد به زندگي با بهزيستي روان شناختي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروسيس ( ام اس)

زمينه و اهداف : هدف اين اين پژوهش بررسي رابطه سبك زندگي و اميد به زندگي با بهزيستي روان شناختي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروسيس بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. و جامعه مورد پژوهش كليه افراد 19 تا 40 سال مبتلا به بيماري ام اس ساكن شهر تهران بودند كه از ميان آنها تعداد نمونه 234 نفري از بيماران عضو انجمن ام اس تهران و تحقيقات بيمارستان سينا به صورت در دسترس انتخاب شد. يافته ها: نتايج ضرايب رگرسيون نشان داد، سبك زندگي به‌تنهايي ضريب 0.686 و با ورود متغير دوم در مرحله دوم سهم متغير سبك زندگي 0.617 و متغير اميد در زندگي داراي ضريب 0.522 بودند. كليه متغيرهاي مستقل پژوهش نيز با 99 درصد اطمينان سهم معناداري (0.01 P≤) در پيش‌بيني متغير وابسته داشتند. همچنين بين سبك زندگي و بهزيستي روان شناختي ، بين دو متغير رابطه مثبت وجود داشت كه اين مقدار همبستگي ازنظر آماري با 99 درصد اطمينان معنادار بود.همچنين بين اميد به زندگي و بهزيستي روان شناختي نيز رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه سبك زندگي و اميد به زندگي مي تواند بهزيستي روانشناختي در بيماران مبتلا به ام اس را پيش بيني نمايد.