بررسي ميزان همبستگي ناگويي خلقي در افراد داراي گرايش هاي مرزي، با تكانشوري، آسيب به خود و رگه هاي شخصيت مرزي

زمينه و اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان همبستگي ناگويي خلقي در افراد داراي گرايش هاي مرزي، با تكانشوري، آسيب به خود و رگه هاي شخصيت مرزي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي از نوع توصيفي-همبستگي ،350 نفر از دانشجويان دانشگاه تبريز به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب و از بين آن‌ها 115 نفر كه نمره مرزي آن‌ها بالاتر از خط برش بود به‌عنوان افراد داراي گرايش مرزي  وارد پژوهش شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي ناگويي خلقي تورنتو20، شخصيت مرزي (STB) و آسيب به خود (SHI) استفاده شد. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون و روش رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه بين ناگويي خلقي بارگه‌ي شخصيتي مرزي (r=0.36, p 0.01),)، تكانش گري (r=0.87, p 0.01)، آسيب به خود (r=0.67,p 0/01) رابطه‌ي مثبت و معني‌داري وجود دارد. نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد كه متغير ناگويي خلقي و زير مقياس دشواري در تشخيص احساسات قادر به ‌پيش بيني رگه‌هاي شخصيت مرزي، ناگويي خلقي و مؤلفه دشواري در تشخيص احساسات قادر به‌پيش بيني تكانشوري و ناگويي خلقي و مؤلفه‌هاي دشواري در تشخيص احساسات و دشواري در توصيف احساسات قادر به‌پيش بيني آسيب به خود بودند. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه ناگويي خلقي و مؤلفه‌ي دشواري در تشخيص احساسات تعيين گرهاي اصلي رگه‌هاي شخصيت مرزي و تكانشوري بودند، همچنين  ناگويي خلقي و مؤلفه‌هاي دشواري در تشخيص احساسات و دشواري در توصيف احساسات تعيين گرهاي اصلي آسيب به خود بودند.