اثربخشي بازي درماني بر نشانگان هيجاني رفتاري و مهارت هاي حل مسئله در كودكان مراكز شبه خانواده

زمينه و اهداف: بازي به هر گونه فعاليت جسمي يا ذهني هدف دار كه به صورت فردي يا گروهي انجام پذيرد و موجب بروز نيازهاي كودك شود، گفته مي شود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي بازي درماني بر نشانگان هيجاني-رفتاري و مهارت هاي حل مسئله در كودكان مراكز شبه خانواده انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماري شامل كليه كودكان 7 تا 10 ساله ساكن مراكز شبه خانواده شهر تبريز در سال 1395 بودند، كه تعداد آنها 1284 نفر بود. نمونه پژوهش 30 نفر از جامعه آماري بود، كه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پكيچ بازي درماني، آزمون كامپيوتري حل مسئله و مقياس علائم مرضي كودكان بود. گروه آزمايش 10 جلسه بازي درماني طبق پروتكل هانسن، ميسلر و اوونز دريافت نمودند، اما گروه كنترل هيچ مداخله اي را دريافت نكردند.يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه بازي درماني باعث ارتقاي حل مسئله، و كاهش بيش فعالي، سلوك، رفتار مرضي، اضطراب تعميم يافته، ترس مرضي و تيك مي شود (P 0.001)، اما در وسواس آزمودني ها تاثيري نداشته است (P 0.005).نتيجه گيري:بنابراين طبق يافته هاي پژوهش نتيجه مي شود كه بازي درماني يك روش مؤثر براي كاهش اختلالات هيجاني-رفتاري و بهبود عملكرد حل مسئله مي باشد.